Soldaat Bernard Beekmans is de enige Bestenaar die ooit een Militaire Willemsorde heeft ontvangen. Dat is iets waar we trots op kunnen zijn. En zeker iets wat we nooit mogen vergeten. Daarom is Harrie van Vroenhoven, voorzitter van Erfgoedvereniging Dye van Best, zich in het verhaal van Beekmans gaan verdiepen.
Bernardus Beekmans werd opgeroepen toen het Nederlandse leger in 1939 werd gemobiliseerd. Hij maakte deel uit van een bataljon dat stellingen langs de Maas innam om de Duitsers te verhinderen de rivier over te steken. Bernard zat in kazemat S1 en bleef uiteindelijk als enige op zijn post achter. De rest van de bemanning was inmiddels gevlucht. Beekmans wist in zijn eentje vele pogingen van de Duitsers te verijdelen maar werd uiteindelijk van achteren aangevallen en gedood. Voor zijn heldhaftig gedrag werd hij postuum geridderd in 1946 in de Militaire Willemsorde.
“Dat is dus dezelfde onderscheiding die Marco Kroon destijds kreeg. En dat was toen groot nieuws. Terecht. Maar wij hebben zo’n zelfde held hier in Best” vertelt Harrie. “Er is notabene een straat naar Beekmans genoemd. Maar toch kennen de meeste mensen het verhaal daarachter niet. En het is zo belangrijk dat we die herinneringen levend houden en doorgeven. Want naarmate de jaren verstrijken zijn er natuurlijk steeds minder mensen die de oorlog hebben meegemaakt en daarover vertellen.”
Volgend jaar is het 75 jaar geleden dat Best werd bevrijd. En dat wordt natuurlijk groots gevierd. Harrie werkt momenteel een fietsroute uit die langs alle gedenktekens in Best leidt. “Denk bijvoorbeeld eens aan de brandweerkazerne”, zegt Harrie, “Die is vernoemd naar Paul Schouten. Die brandweerman kwam om tijdens bluswerkzaamheden omdat er nog een oude brisantgranaat uit de Tweede Wereldoorlog lag. En die ontplofte tijdens die brand”. En er zijn meer van die plekken in Best te vinden die herinneren aan de oorlog.
“Weet je wat mooi zou zijn?”, mijmert Harrie “Als zo’n fietsroute onderdeel zou worden van de geschiedenisles op school en dat de scholen dan zo’n gedenkteken een soort van adopteren. En dat ze dat dan netjes schoonhouden. Dan gaat zo iets veel meer leven bij de jeugd dan wanneer ze alleen maar naar verhalen over de oorlog moeten luisteren. Je moet hen op een actieve manier aanspreken.”
Harrie vervult zijn taak als voorzitter van de Erfgoedvereniging met veel passie. “Ik ben er niet alleen maar om op de winkel te passen” lacht hij “Ik wil steeds met nieuwe dingen komen en de boel in beweging houden.”