Stichting Harapan is inderdaad klein maar fijn. Het bestuur zit in Best en van daaruit ondersteunen zij met met name kleinschalige hulpprojecten in Indonesië.
Veel mensen vragen zich af: waarom zouden wij nou geld moeten geven voor iets of iemand in Indonesië? En komt dat geld wel goed terecht? Daar hoef je bij Harapan geen moment over te twijfelen. Ze werken samen met lokale instellingen en hebben ter plekke hun eigen contactpersonen. Het geld gaat daar voor vrijwel 100% naar toe.
“Eigenlijk wil ieder mens wel een ander mens helpen als die persoon in nood is. Maar ze vragen zich toch altijd af of hun bijdrage wel echt goed terecht komt. Bij ons zit dat goed. We hebben wat kantoorkosten maar daar blijft het dan ook bij” zegt Jos van der Heijden, de voorzitter van de stichting.
Inmiddels zijn er al veel projecten succesvol afgesloten. Het geheim van de smid zit hem in het feit dat het bestuur snel kan handelen.“En niet te vergeten, wij kiezen nauwkeurig die projecten uit die ons energie geven. Want juist als vrijwilliger moet je wel gemotiveerd blijven om het werk te doen” aldus Jos. Daarnaast hebben ze een groot netwerk opgebouwd, zowel in Nederland als in Indonesië zelf.
Zo ging op 21 januari Nico Eijkmans, vrijwilliger van Harapan Jaya Nederland, naar West-Timor om de uitbreiding van het rehabilitatiecentrum Hidup-Baru te begeleiden. Het betreft projecten op het gebied van verbetering en uitbreiding van de watervoorziening, oogoperaties en computers. Dat laatste project is inmiddels succesvol afgesloten.
“Dat netwerk hebben we opgebouwd via onze dochter die in 1997 trouwde met een Indonesische man. Tijdens de bruiloft daar leerden we allerlei mensen kennen en zagen we vooral ook hoeveel armoede er was. We zeiden tegen elkaar dat we daar toch eigenlijk iets aan zouden moeten doen. Maar ja, eenmaal terug thuis verlies je je toch weer in de waan van de dag” vertelt Van der Heijden. Totdat er een brand uitbrak in een zogenaamde homestay en alle hens aan dek moest om hulp te bieden. Daar zijn we toen ingesprongen.”
Op de vraag wat hij nou als zijn grootste succes beschouwt antwoordt Van der Heijden dat met name de hulp die zij dankzij een onverwachte donatie tòch nog konden geven aan een weeshuis grote indruk heeft gemaakt. En dan nog het hele persoonlijke project waarin ze een huisje hebben kunnen bouwen voor een gehandicapte vrouw die daarvoor in een soort varkenskot woonde, want die situatie was wel heel schrijnend.
Onderdeel worden van een grote hulpverleningsinstantie ziet Van der Heijden niet zitten want dan zouden ze veel minder adequaat en gericht kunnen reageren op hulpverzoeken die hen bereiken. Kim van den Bosch en José Meijer (medebestuursleden) vinden dat je juist met een klein team echt het verschil kunt maken, samen met lokale personen en instanties: “We hopen dat Harapan nog jaren door kan gaan en dat wij ons steentje mogen blijven bijdragen.”
Hier krijg je een goede indruk van hetgeen Harapan allemaal doet.