Dag 7
We zijn als een blok in slaap gevallen. Het hotel wordt verbouwd. Er is maar een douche naast kamer 1. Wij slapen in kamer 13. ‘s Morgens komt Wil onze kamer binnen. Hij wil de Chinese bazin onder druk zetten om koffie te zetten want er zaten mieren in de douche. Ad komt ook binnen. Dat vrouwtje zet een pot koffie voor ons, zegt hij. Hoezo dat? Gewoon gevraagd, zegt Ad. Ons ontbijt is prima en we hebben ook nog krentenbrood en bananen voor de lunch. We vertrekken en na 2 min zijn we al in Zwitserland. We kunnen weer zo doorrijden. Gisteravond stond er file. Deze etappe is niet oninteressant. Het landschap is mooi glooiend, de route gaat via mooie fietspaden, helaas zo nu en dan ook onverhard. Onze banden zijn prima in orde, ze geven geen krimp ondanks de groffe grindpaden. We drinken koffie en vervolgen onze route. Het is heel rustig, het lijkt vandaag wel autoloze zondag. Gelukkig maar want de Zwitsers rijden hard en vinden dat fietsers niet op de autoweg horen. We rijden door een stadje waar een soort fancy fair wordt gehouden. Er staan honderden fietsen, 90% Ebikes!
Dag 8
Gisteravond nog lekker gegeten aan de oever van het meer. Het water van de Bodensee zorgt voor verkoeling. Daarna Kroatië – Denemarken gekeken in de tent aan het strand. Het valt ons op hoeveel buitenlandsers hier zijn, vanmiddag Spanjaarden, nu Kroaten. Ze hebben shirtjes aan van hun helden.
Vanmorgen heerlijk ontbeten. Lekker bruin brood, ham, kaas, jam en een gerecht van de streek dat onze gastvrouw speciaal voor ons heeft klaargemaakt : müsli met kwark en fruit. Onze gastvrouw is heel aardig. Ze kunnen dit mooie appartement bewonen omdat de huizen hier relatief goedkoop zijn. Ze hebben 3 kleine kinderen. Dit was vroeger een arm gedeelte van Zwitserland. Nu wordt het beter. Zij hebben het erg naar de zin, zo aan het meer. Ze is onder de indruk van onze fietstocht. Wil en Ad zijn 60 en Henk is al 68. So alt schon, genau so alt wie mein Pappie! Daar kun je het dus mee doen. Und noch so fit! Toch wel aardig.
We vertrekken om 8 uur. We rijden eerst een tijd langs de Bodensee, daarna volgen we een gruwelijk grindpad langs de Rijn. Ik verbaas me er steeds over dat we niet lek rijden. Op deze manier gaan we Rome niet halen met één setje banden. We rijden Oostenrijk binnen, een heerlijk pekwegje. We drinken koffie bij het eerste restaurant, het is 1130, de keuken is gesloten. We steken over naar de andere kant naar de bakker. Eerst koffie met Erdberenschnitt, daarna nog een keer koffie met een bruine bol. Het is hier tenminste weer betaalbaar! Na een tijdje steken we de rivier over en zijn weer in Zwitserland. Weer dat klote grindpad! Dan rijden we Liechtenstein binnen nog steeds langs de Rijn. De weg gaat lichtjes omhoog maar we hebben de wind in de rug. Ad en Jan maken er een tijdritje van en het tempo ligt boven de 40! We zijn om 2 uur al in Chur maar kunnen het adres niet vinden. Wil heeft een foto. We zitten vlak voor de deur. Het is pal tegenover het station. We pakken eerst een gele rakker en gaan daarna boodschappen doen voor het ontbijt. Daarna nog even Brazilië-Mexico. Jan heeft honger en wil nu eten. We gaan naar een restaurantje in de Altstadt. Het loopt snel vol en niet voor niks, onze pasta’s zijn heerlijk. We zien een groepje Zwitsers voorbij lopen met grote Alpenhoorns. Vanavond Zwitserland – Zweden, we gaan het zien.