Ik heb vorig jaar juli een aantal drastische besluiten genomen omdat het leek of mijn hele wereld draaide om “genoeg geld verdienen”. En dan niet “genoeg” in de zin van: kunnen doen en laten wat je wilt maar veel meer in de zin van: om rond te kunnen komen. Het besluit dat ik nam gaf onmiddellijk verlichting in feitelijke zin. Dus het “directe” gevaar was inderdaad direct weg, maar mijn gevoel liep niet in de pas.
Ik dacht dat ik meteen de draad op zou kunnen pakken maar dat lukte niet, want ik was total loss, daar schreef ik al eerder over in onder andere deze BLOG. Kennelijk moest ik herstellen, en flink ook. Daar heb ik me toen ook uiteindelijk (toen ik onder ogen begon te zien wat er aan de hand was met me) bij neergelegd. En toen krabbelde ik langzaam maar zeker op. Gelukkig!
Niet meer gewend om vooruit te kijken
Toen brak de volgende fase aan, waarvan ik trouwens ook niet wist dat die zou komen. De fase waarin het duidelijk wordt dat je weer vooruit mag kijken. Ik gebruik specifiek het woord MAG omdat ik dat jarenlang namelijk NIET mocht en ook niet kon trouwens want er was geen ruimte voor. Nu wel en ook daar moet ik weer compleet de weg in vinden. Ineens is er weer ruimte om uit mijn schulp te komen en “dingen” te bedenken. En dat is me toch moeilijk! Dat wil je niet weten! Je zou denken: vooruit met de geit en gas op de plank maar in plaats daarvan sta ik drentelen en blijf ik me maar warmlopen. Maar uit de startblokken: ho maar.
Wat me elke keer weer verbaast is dat ik mezelf na bijna 60 jaar nog steeds kan verrassen. Er komen onvermoede kanten naar boven. Niet omdat ik van alles blijk te kunnen en te durven waar andere mensen steil van achterover slaan. Daar sta ik eigenlijk nog lang niet genoeg bij stil. Maar veel meer ben ik verrast over hoe ik me kan voelen en gedragen. Ik denk dat de therapie die ik jarenlang heb gevolgd me helpt om me op een gegeven moment wakker te schudden zodat ik niet alleen maar “ben” maar me ook afvraag waaróm ik zo “ben”. Dus waar t vandaan komt.
Fantaseren en “stel je voor-en”
Ik realiseerde me dat ik totaal niet meer gewend was om te fantaseren. Gewoon “Stel je voor”- dingen doen; Stel Je Voor dat ik HEEL VEEL geld had, wat zou ik doen? Stel Je Voor dat ik NU een nieuw bedrijf zou kunnen starten, wat zou ik gaan doen? Stel Je Voor dat ik NU een huis zou kunnen inrichten, hoe zou ik dat doen? Nou, jullie snappen het, ik was eigenlijk niet meer gewend dat ik een toekomst had waarin ik “van alles” zou kunnen gaan ondernemen. Dat maakte me bedroefd. Dat ik al die jaren zo beperkt ben geweest in zelfs mijn dromen over mogelijkheden.
Nu mag het weer
En nu mag het weer, dromen en dingen onderzoeken en vooral: hopen. Dingen opstarten. Ik moet er compleet aan wennen. Na veel wikken en wegen ben ik begonnen met een onlinecursus schrijven. Ideeën steken de kop op om het werk dat ik vroeger deed, organisaties faciliteren om met elkaar feiten boven tafel te krijgen en vervolgens stappen te nemen, in een nieuw jasje te steken zodat ze dat online kunnen doen.
Ik heb zelfs letterlijk gedroomd dat ik mijn “schuur” (zo noem ik het huis dat ik uiteindelijk zelf wil kopen/bouwen) al aan het inrichten was. Kortom: ik ben aan het wennen om weer vooruit te kijken, zonder mezelf meteen al allerlei beperkingen op te leggen. Dat het hele corona-gedoe mijn plannen doorkruist, ja, dat is een feit. Maar in hoeverre dat goed of slecht uit gaat pakken weet ik nog niet. Ik laat me er vooralsnog niet door uit het veld slaan.
Gezonde stress bestaat niet
Mensen die het hebben over “gezonde stress” kijk ik altijd achterdochtig aan. Ik vind het woord “stress” sowieso al een negatieve klank hebben en het wordt er niet beter op wanneer je er “gezond” voor zet. Echt niet. Stress put je uit, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik kan er over meepraten. En ondanks het feit dat ik een ervaringsdeskundige ben en dacht te snappen hoe het werkt en uitwerkt kom ik er pas sinds ik de teugels heb kunnen laten vieren achter HOE destructief het is en hoe lang het na ijlt.
Hoe kom je uit de startblokken?
Voordat je weer echt open staat voor nieuwe stappen en niet alleen de fut maar ook het idee hebt dat je weer vooruit kunt … dat duurt een hele tijd. Verbaas je daar niet over en maak je er vooral niet druk over. Het is een herstelproces en daar kun je je het beste bij neerleggen. Hoe kom je uit de startblokken? Doe in eerste instantie wat echt noodzakelijk is en voel je niet schuldig als dat in jouw eigen maar heel weinig is; je bent je tijd niet aan het verdoen, je bent aan het genezen.
Ik ben schrijver van beroep en kan ook voor JOU precies op papier zetten wat JIJ bedoelt! Meer lezen? Klik hier of neem direct contact met me op. Lees ook eens mijn blogs over hoe mijn leven veranderde toen ik verkering kreeg met een Zuid-Afrikaan.