Pijlen voor looproutes, mededelingen op A-viertjes, stickers om zitplaatsen aan te wijzen; vrijwel alle richtlijnen worden visueel gepresenteerd, want dat maakt zaken snel inzichtelijk. Een beeld zegt meer dan 1000 woorden, behalve wanneer je een visuele beperking hebt. Wat in dat geval ook lastig is? De “verplichte” afstand van 1,5 meter inschatten.
Beelden werken niet
Volgens Ilse Verhagen, bestuurder bij Gehandicapten Platform Best, is dat eigenlijk niet te doen. Ze begrijpt het allemaal wel, maar toch. “Er moeten natuurlijk in heel korte tijd allerlei zaken worden geregeld en duidelijk gemaakt. Dat gebeurt vaak met stickers en briefjes om mensen in één oogopslag duidelijk te maken wat de bedoeling is. Maar dat werkt natuurlijk niet wanneer je slechtziend of blind bent. Veel winkels hangen nu allemaal A-viertjes op waarop staat hoe het in die specifieke winkel allemaal werkt vanwege corona. Maar die kunnen wij natuurlijk niet lezen.” Verhagens gezichtsvermogen is ongeveer 4% en buiten op straat loopt ze met een stok.
1,5 meter
“Die 1,5 meter inschatten om de juiste afstand van iemand te houden, dat is heel moeilijk. Mensen staan dan ook nog eens in groepjes bij elkaar, 1,5 meter van elkaar af en daar moet ik dan tussendoor zien te manoeuvreren. Zelfs als je een hulphond hebt is het ingewikkeld, want die hond is daar natuurlijk niet op getraind.” Hoe dat opgelost kan worden? Volgens Verhagen zou een beetje begrip al heel fijn zijn. Volgens haar voelen visueel beperkten zich sowieso al een stuk onzekerder door alle maatregelen en als mensen dan ook nog eens geïrriteerd raken omdat je per ongeluk te dichtbij komt maakt dat de boel er niet makkelijker op.
Maak het “voelbaar”
Verhagen heeft ook nog andere tips. “Maak de stickers “voelbaar”, stel standaardregels op die voor alle winkels gelden zodat we weten waar we aan toe zijn in plaats van verschillende regels per winkel. En markeer vooral ook die plexiglazen schermen die ineens overal zijn opgedoken, zodat ze beter opvallen.”
Openbaar vervoer?
Een andere kwestie is het openbaar vervoer. Verhagen vervolgt: “Voor mij is dat de enige manier om me te verplaatsen want ik kan niet autorijden of fietsen. Er wordt nu gezegd dat het OV alleen gebruikt moet worden als het “nodig” is. Maar wat is “nodig”? Als je naar je werk moet? Dat zou betekenen dat ik nergens meer naar toe kan, want ik heb geen werk. En ik begrijp inmiddels dat straks op de stations ook allerlei looproutes zullen worden uitgezet. Hopelijk wordt dan rekening gehouden met ons.”
Rolstoelen en verbrede terrassen
Organisaties zoals Oogvereniging en Maculavereniging kaarten nu wel zaken aan bij de overheid en ook Gehandicapten Platform Best gaat het gesprek aan met de gemeente. “We willen hen ook attenderen op het feit dat met het aanpassen van de terrassen rekening gehouden moet worden met een goede doorgang voor mensen in een rolstoel.”
Dit artikel kun je ook lezen in het Eindhovens Dagblad. Ik ben niet alleen correspondent maar ook schrijver van beroep en kan ook voor JOU precies op papier zetten wat JIJ bedoelt! Meer lezen? Klik hier of neem direct contact met me op.