Het aantal sporen tussen Boxtel en Eindhoven moest, vanwege de toenemende drukte, worden verdubbeld van 2 naar 4 sporen. Een 4-sporenverbinding mag niet gelijkvloers met de weg liggen dus er moest óf een bovengrondse óf een ondergrondse oplossing komen. “Het was dus erop of eronder” lacht Hans Vervoort, bewoner aan de Spoorstraat in Best. Een verdiept spoor in Best was destijds landelijk nieuws; dat was best bijzonder in die tijd. Volgens Hans zelfs redelijk uniek: “In de randstad hadden ze natuurlijk al wel van die spoortunnels maar in onze omgeving nog niet.”
Hij woonde daar ten tijde van de werkzaamheden rondom het spoor ook al en zat als het ware op de eerste rang. Hij was net gestopt met werken bij Philips en ging regelmatig met zijn hond wandelen. Dat was een perfecte dekmantel om alles goed in de gaten te houden want hij wilde graag weten wat er zich allemaal afspeelde.
“Er zat in die tijd een echt “zakenkabinet” in Best en die hebben de boel goed uit onderhandeld. De NS wilde een verhoogde verbinding terwijl Best voor een verdiepte oplossing ging. Dat was natuurlijk veel mooier. Maar ook veel duurder” aldus Vervoort.
Lange adem
De onderhandelingen duurden inderdaad lang: van 1990 tot 1998. Jan van Beerendonk, destijds wethouder in Best én onderhandelaar, kan het zich nog goed herinneren: “We hebben inderdaad langdurig gesprekken gevoerd met de NS en het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Een verdiept spoor was inderdaad veel duurder maar wij hadden een aantal goede redenen om dat desondanks toch te willen. Ten eerste: de veiligheid, we wilden zorgen dat er geen (dodelijke) slachtoffers meer zouden vallen bij spoorwegovergangen. Ten tweede: het in elkaar laten overvloeien van het oosten (waar het centrum ligt) en het westen (waar de nieuwbouwwijken liggen) van het dorp. Niet alleen fysiek maar ook visueel.”
Ze kregen het erdoor. In 1998 begon de bouw, in 2000 gingen de treinen naar beneden en in 2002 was alles klaar. Een spoortunnel van 1890 meter lang en een station dat deels boven-en deels ondergronds zit. Totale kosten van het project: 364 miljoen euro.
Signaalpaal in de tuin
De bouw had letterlijk en figuurlijk heel wat voeten in de aarde. Vervoort vertelt verder: “Er moesten 21 meter lange damwanden in de grond getrild worden dus dat gaf nogal wat lawaai en overlast. Er kwam een Platform Leefkwaliteit Spoorbaanverdubbeling waarin afgevaardigden zaten van allerlei instanties uit Best. Ik werd ook geraadpleegd want ik was natuurlijk goed op de hoogte omdat ik daar steeds met mijn hond liep.”
Al wandelend ontdekte hij op een gegeven moment een berg sloopmateriaal; er lag een signaalpaal tussen, compleet met flitslamp en bel. “Ik heb toen de uitvoerder gevraagd of ik die paal kon kopen. Maar dat kon niet. Ik moest maar iets voor bij de koffie komen brengen, zei hij. Dus ik de dag erna erheen met een vlaai van 15 gulden. En met een briefje waarin ik had opgeschreven wat we hadden afgesproken over die paal. Dat liet ik door de uitvoerder afstempelen en ondertekenen. Dat briefje heb ik ook nog. Die paal staat nog steeds bij mij in de tuin en hij doet het echt. En het mooie is: er zitten onderdeeltjes in die afkomstig zijn van de Philips-afdeling waar ik vroeger werkte!”
Ik ben schrijver en schrijf onder andere voor de krant. Maar … ik kan ook voor jou schrijven! Jouw hersenspinsels zet ik aantrekkelijk en snel om in een stuk tekst waar je mee voor de dag wilt komen. Weten hoe dat werkt? Neem contact met me op, dan hebben we ’t erover.
Het bovenstaande artikel kun je ook in de krant lezen.