Ik zie er tegenop! Afscheid nemen na bijna 9 weken oppassen. Van de honden en katten waar ik de afgelopen 9 weken met volle teugen van genoten heb. Guus, Saar, Scot, Pen, Mag, Ruby en niet te vergeten kleine Juno. Die was er net bijgekomen toen ik arriveerde en ze sloot acuut een pact met mij. Want ja, ga je als kleine kat maar eens een plek verwerven tussen die andere 6 die compleet aan elkaar gewend zijn en elkaar zelfs wassen! Dat is geen kattenpis!
De haarpluizen vlogen soms in het rond want af en toe vond de een toch wel dat de ander gecorrigeerd moest worden. Maar dan kwam ik als Hoofdpiet van het geheel de boel sussen en als dat niet goed werkte tilde ik er gewoon eentje op. Dat hielp altijd.
Inmiddels heeft Juno zich een goede plaats verworven en zit ze vaak in haar kleine mandje te wachten tot er iemand nietsvermoedend voorbijkomt en dan schiet ze als een duveltje uit een doosje de mand uit. Paniek!
Maar daar heeft de rest nu iets op gevonden: ze gaan ZELF in dat mandje zitten. Dat vind ik dan wel weer zielig voor Juno eigenlijk. Die zit dan heel beteuterd te kijken en klimt terug op haar oude plek: het espressoapparaat waar ik een dikke handdoek op heb gelegd. Van daaruit kan ze de boel goed in de gaten houden.
Eindelijk weer bewegen
Het waren dus leuke weken. Na mijn verblijf in Zuid-Afrika, waar ik nauwelijks bewegingsvrijheid had, was het een verademing om gewoon naar buiten te kunnen voor een wandeling. En dat hebben we dan ook gedaan ook! 4 keer per dag met de hondjes uit plus nog de wandelingen naar het stadscentrum leverde al gauw zo’n 15 tot 20 km per dag op. Natuurlijk was ik kaPOT de eerste dagen, zeker omdat ik ook nog trappen moet lopen naar de eerste en tweede verdieping. Maar daarna merkte ik op dat ik allerlei kwaaltjes die ik had kwijt was geraakt: geen lage rugpijn of pijn in mijn nek meer. En dat is mooi meegenomen.
Dagelijkse rituelen
In elk huis waar je oppast heb je een ander ritme en dus is er geen gevoel van sleur. Ik vind dat ook leuk om te doen; uitvogelen hoe je het best de dag in elkaar kunt steken. Hier ging het zo: ’s morgens tussen half 7 en 7 uur wordt er flink gemiauwd voor de slaapkamerdeur. Op het moment dat ik de deur open staan er 5 katten die allemaal tegelijk naar beneden hollen want We Gaan Eten! Ik kom erachteraan gesukkeld en eerst moet ik dan de honden begroeten natuurlijk. Vervolgens gaat de achterdeur open, het koffiezetapparaat aan en maak ik 7 bakjes met voer klaar. Terwijl ze eten kook ik water om de bakken schoon te maken en drink ik koffie. Als alle bakken leeg en schoon zijn eet ik een ontbijtje terwijl ik het nieuws kijk. Daarna douchen, aankleden en met de honden naar buiten. En dan aan het werk. Meestal rond 8 uur, half 9. De honden gaan dan nog uit om een uur of 2, 7 en voor ik naar bed ga. En rond 6 uur is het dan weer het eet-ritueel natuurlijk. Ja, het kost wel tijd, de verzorging. Maar het is gewoon een kwestie van doen en je krijgt er heel veel voor terug. Tenminste, dat vind ik. ’s Avonds zit ik op de bank en liggen er om me heen allerlei dieren te snurken.
Hebben Grieken ook kerstversiering?
Elk adres is dus anders en dat vind ik leuk. Ik moet mijn weg vinden in een nieuw huis en een nieuwe buurt. Natuurlijk krijg ik van tevoren allerlei tips en tricks van de baasjes maar zelf iets uitzoeken blijft leuk. Hoe het straks in Lesbos zal gaan: geen idee. Ik vind het een groot avontuur en kijk er erg naar uit. Nieuwe mensen leren kennen en vooral: een nieuw (ei)land. 23 jaar geleden was ik voor het laatst in Griekenland en dat was op Zakynthos. Lesbos is groter en ik zit aan de niet-toeristische kant geloof ik. Ik zie het allemaal wel. Het is voor het eerst in mijn leven dat ik Kerst en Oud en Nieuw niet in Nederland vier. Voor het eerst zonder mijn zoon. Voor het eerst alleen. Dat vind ik wel apart op zijn zachtst gezegd maar Joost mag weten hoe het allemaal uitpakt. Gelukkig hebben ze hier de Kerstverlichting al opgehangen zodat ik een beetje van de sfeer heb kunnen proeven. Maar misschien hangt heel Lesbos ook wel vol met takken en ballen!
Nou, ik ga jullie allemaal op de hoogte houden van mijn avonturen natuurlijk. Blijf me volgen en tot gauw!
Ik ben schrijver en “professioneel” oppasser. Voor langere tijd beschikbaar in binnen- en buitenland. Meer weten? Neem contact met me op of kijk op mijn facebookpagina.