Jemig de pemig. Ik zat gisterenavond een goede serie te kijken op Netflix dus ik ging later naar bed dan normaal. Maar daar heeft Miridaki lak aan. Zij doet niet aan uitslapen of weekends! Om kwart over 6 landde ze met een enorme jump boven op mijn hoofd en geloof me, even blijven liggen is er niet meer bij.
Dus zojuist hebben we ons ochtendritueel afgehandeld en daarna ben ik met een beker koffie in de stoel gaan zitten. In het puppyverblijf. Om beurten mag er eentje op schoot, zodra ik de koffie op heb natuurlijk. Dat is trouwens wel hilarisch want die lege koffiebeker, die is natuurlijk nog warm en ze schrikken zich suf als ze daar hun neus tegenaan duwen. Dat doen ze allemaal maar 1 keer, ze leren snel!
Vandaag ging het opruimen van de poep iets minder makkelijk dan anders. Want ze gingen allemaal “meehelpen”. Dus ik buk met een stuk keukenpapier om de poep op te pakken en zij trekken aan het papier of aan je mouw en voor je t weet zit je met je vingers in de poep. Jep, dat heb ik al een paar keer gehad en dat is Echt Heel Smerig!!! De kunst is dus om heel snel een schijnbeweging te maken door gauw een andere hoop op te pakken dan zij dachten. En zo ben ik ze nog steeds te slim af.
Miri had het vanmorgen helemaal gehad met Harrie (de wit/zwarte reu). Ze trok hem aan zijn achterpoot door het zand toen hij niet wilde luisteren maar zodra ze hem losliet trok hij weer aan haar staart.
Terwijl ik dit type is het doodstil beneden. Op een gegeven moment gaan Miri en ik de puppy-ren uit en dan vallen ze eigenlijk meteen in slaap. De mand met het dak erop is favoriet. Het zijn natuurlijk toch net kinderen, wie wil er nou NIET in een tent slapen? Ik sliep zelf nog in een tent, de eerste nacht dat Nic in Nederland was. Het was toen zo’n 37 graden overdag en hij vond het zielig dat Saar ’s nachts binnen moest slapen. En haar alleen in de tuin laten kon ook niet. Dus hij bouwde met vier eetkamerstoelen en dekbedovertrekken een tent in de tuin. Daar sliepen we ’s nachts. Ik zie nog Saars hoofd, ze had ZO’N plezier!
Ik ben schrijver en woon waar het zo uitkomt. I’ll go where the music takes me! Ik pas op huizen, dieren en tuinen en ben voor langere tijd beschikbaar. Nu zit ik tot half januari op Lesbos. Daarna? Geen idee! Lees hier meer over mijn belevenissen als oppas en hier over mijn leven dat ik drastisch heb veranderd nadat ik verkering kreeg met een Zuid-Afrikaan.
Ik kan ook voor jou schrijven trouwens. Neem maar eens contact met me op.