37 jaar geleden startte dierenarts Frits Verstappen, samen met zijn vrouw Yvette, hun praktijk voor kleine huisdieren. Hij heeft er nooit spijt van gehad hoewel het hard werken was, zeker in het begin. “Zonder Yvette had ik het nooit voor elkaar gekregen” zegt hij.
Minister Luns
Of hij al vroeg wist dat hij dierenarts wilde worden, vraag ik. “Zeker” antwoordt Verstappen. “Ik was een jaar of 7 en ik wilde óf dierenarts worden óf minister Luns.” Waarom minister Luns, dat weet hij niet meer.
Maar het werd dierenarts dus. Niet omdat het een roeping was maar het leek hem gewoon een heel leuk beroep. “Wat ik ervan verwachtte is allemaal uitgekomen. De afwisseling, het contact met de dieren EN niet te vergeten de mensen. Want als dierenarts moet je ook van mensen houden, anders werkt het niet.”
James Heriott
Toen hij afgestudeerd was solliciteerde hij zich suf maar een baan vinden: ho maar. Dus hij begon voor zichzelf en koos voor Best-Oirschot. “Het was hard werken want ik moest alles zelf doen en was 24/7 beschikbaar. Natuurlijk was het best spannend. Ik moest operaties gaan doen die ik nog niet eerder had gedaan. Natuurlijk bereidde ik me zo goed mogelijk voor, las me helemaal in en het ging ook eigenlijk altijd goed. Maar het was flink zweten soms!” Volgens Frits leek het nog het meest op de oude tvserie James Heriott, over een Engelse dierenarts. “Alleen dan iets minder romantisch” voegt hij eraan toe.
Wat het leukste was? Ach, zoveel dingen. “Als er een zieke hond met een baarmoederontsteking binnenkomt weet je dat ze binnen een paar dagen zal overlijden, tenzij je opereert. En als de baasjes dan na de operatie binnenkomen en de hond kwispelt naar ze … ja, dat is natuurlijk geweldig.”
Waar hij zelf met Yvette nog steeds om moet lachen was de hond uit de buurt die altijd wegliep en linea recta naar hun praktijk kwam om een koekje te halen. “Maar er waren natuurlijk ook honden die de straat overstaken zodra ze maar in de buurt kwamen.”
Ik kwam zelf met mijn honden Saar en Luus ook bij Frits in de praktijk. Ze waren niet echt enthousiast als we erheen gingen maar eenmaal binnen verliep het altijd prima. Zie de foto van Saar die aarzelend bij de ingang van de praktijk staat te koekeloeren. Ik zelf vond de rust die Frits uitstraalde, ook toen mijn honden uiteindelijk moesten inslapen, heel prettig. En ik ben niet de enige die er zo over dacht.
Want hij heeft heel veel kaartjes gehad naar aanleiding van zijn pensioen. “Mensen vertellen dat ze het prettig vonden dat ik altijd rustig was en heel duidelijk aangaf wat er wel en niet meer kon. Dat is ook onze taak als dierenarts, vind ik. Want voor een baasje zelf is het soms heel moeilijk om die afweging te maken.”
Yvette
Yvette, zijn vrouw, heeft altijd een grote rol gespeeld. “Ik heb een broertje dood aan alles wat “eromheen” moet gebeuren om een praktijk draaiend te houden. Dat is echt heel wat en het wordt vaak onderschat. Het schoonhouden, het organiseren, het personeel, de telefoon. Yvette draaide haar hand er niet voor om. “Zonder haar was er geen praktijk geweest” verklaart hij. Daarom gaat hij nu ook meer tijd aan haar besteden. En aan zijn kleinkinderen natuurlijk. Verder voorlopig “even niks” behalve dan lekker fietsen, lezen en andere dingen waar hij vroeger geen tijd voor had. “En de dagen vliegen om” besluit hij.
Ik schrijf, voor mezelf of voor anderen. Zoals de krant bijvoorbeeld. Maar ik kan ook voor jou schrijven! Teksten voor je social media kanalen of je website. Of een pakkende email voor je marketing? Voor je het weet lees jij terug wat je PRECIES in gedachten had. Weten hoe het werkt? Neem dan contact met me op, dan kunnen we het erover hebben.
Je kunt het artikel over Frits Verstappen ook in de krant lezen.