Als een oude(re) vent (niet al te stoffig en oud natuurlijk) iets speciaals doet wat niet al zijn leeftijdgenoten hem nadoen zijn mensen vaak zwaar onder de indruk: “Dat heeft ie toch maar mooi geflikt!” “Wat geWELdig inspirerend!” En ga zo maar door. Bewondering alom. Niemand haalt het in zijn hoofd (nou ja, misschien wel iemand in HAAR hoofd 🤣) om een kritische opmerking over zijn leeftijd te maken. Hoe ouder hoe gekker? Welnee, het gaat hier om een man die ECHT iets van het leven weet te maken en er alles uit weet te halen.
Bij een actie van een vr
ouw op dezelfde leeftijd ligt dat wel even iets anders: “Wat is die ouwe taart in ’s hemelsnaam aan het doen?” “Kan ze niet effe normaal doen?” En het maffe is nog: het zijn voorAL vrouwen die hiermee komen. Mannen zijn daar iets schappelijker in. Maar de boodschap is duidelijk: Ze Moet Zich Koest Houden. Dat is veel beter want je weet maar nooit wat er van komt, van zo’n wild wijf. Niet veel goeds.
Ik overdrijf natuurlijk, maar hooguit een beetje. Want in de kern klopt mijn bewering natuurlijk wel. Een oude kerel met een jonge vrouw wordt nog steeds beter geaccepteerd dan een vrouw met een jonge vent. Daar zijn zelfs speciale woorden voor verzonnen. Cougar is er eentje van. Nou vind ik een cougar nog niet zo verkeerd. Ik had er iets liefs voor over als ik nog zo soepel was als dat cougartje hieronder:
De koe(gar) bij de hoorns vatten
Maar ondanks dat ik me niet meer ZO soepel beweeg ben ik nog steeds niet voor een kleintje vervaard. Ik ben op mijn 59ste opnieuw begonnen. Serieus opnieuw. Zat zo vast als een huis in een levenspatroon wat alleen nog maar draaide om het in standhouden van een huis met alles erop en eraan. Vrije sector huurwoning dus tel uit je winst: alles bij elkaar zo’n 1300 euro per maand. Voordat ik dat eens bij elkaar gewerkt had en dan elke maand opnieuw.
Het vrat aan me en toen ik verkering kreeg met een Afrikaner (Nic) moest ik ook nog steeds mijn familie lastigvallen als ik naar hem toe wilde. Want het gras moest gemaaid, de heg geknipt en de post gesorteerd. Ik heb na een kort beslissingsproces besloten om de knoop door te hakken: mijn huurhuis opzeggen en afscheid nemen van een groot deel van mijn spullen. De helft van de tijd ben ik bij Nic, de andere helft ben ik ergens aan het oppassen. Op een huisdier of alleen een huis.
Dat was natuurlijk een ruige beslissing, dat snap ik ook wel. En ik kreeg er uiteenlopende reacties op. De meest kritische kwamen van vrouwen. Girlpower? Nou uhh, dacht het niet. Wat zou ik gaan doen als ik echt oud was? Hmm, daar zit eigenlijk nog een verborgen compliment in. En wat als Nic het zou uitmaken? Zou ik dezelfde vragen hebben gekregen als ik een vent was geweest? Of zou een vent zulke beslissingen sowieso niet nemen, dat kan natuurlijk ook nog.
Eigen kracht erkennen
Vooralsnog ben ik nog elke dag blij dat ik de beslissing genomen heb. Ik gedij er uitstekend onder en het is juist de levenservaring en de wijsheid die ik gedurende de afgelopen 60 jaar bij elkaar heb gesprokkeld die ervoor zorgen dat ik goed kan improviseren en me niet uit het veld laat slaan. Ook als het even niet loopt zoals ik gedacht had. Zonder al te veel te willen generaliseren is het toch vaak iemand van het vrouwelijk geslacht die de boel “redt” of regelt. Ik zie dat nog steeds vrij regelmatig om me heen gebeuren. De man is ontzettend goed in net dat ene ding en laat het nou verdorie net op een ander ding misgaan! Daar is hij niet voor toegerust en daarom schiet hij acuut in een kramp. Paniek! Wat nu? Toch vaak een vrouw die dan gewoon de dingen begint te regelen. Of herkennen jullie dit niet?
Zeker naarmate vrouwen ouder worden krijgen ze steeds meer handigheid in van alles. En steeds meer vertrouwen in zichzelf. Maar dat moet je dan als vrouw wel willen erkennen. Het klinkt best gemeen maar laten we eerlijk zijn: het is ergens ook wel makkelijk om aan te nemen dat je iets toch niet kunt. Hoef je het ook niet te proberen.
Maar hoezo het zwakke geslacht? We zouden veel trotser op onszelf moeten zijn en staan voor wat we zijn en wat we in huis hebben. Ook al zijn dat bij tijde en wijlen opvliegers. In plaats van ze te vervloeken zouden we ze eigenlijk moeten zien als een soort bewijs van opgebouwde levenservaring. We hoeven ons er in ieder geval zeker niet voor te schamen of ze ongemakkelijk weg te lachen en onszelf te verloochenen omdat we denken dat we anders niet mee meetellen.
Overgang hacks
Wat zou het goed zijn, en fijn trouwens ook, als we met elkaar goede tips zouden kunnen delen over hoe te dealen met (eventuele) ongemakken die de overgang met zich meebrengt. En dan elkaar niet lopen afkraken als er iets voorbijkomt waarvan jij denkt: Waaat??? Want dan is de lol er gauw af. Naar aanleiding van mijn vorige oproep heb ik er al welgeteld DRIE gekregen! Dat moet toch beter kunnen? Volgens mij hebben vrouwen vaak briljante oplossingen (“hacks” noemen ze die tegenwoordig), alleen vinden ze die zo vanzelfsprekend dat ze niet eens beseffen dat ze er iemand anders een groot plezier mee zouden kunnen doen. Dus laat maar doorkomen die tips 😎!
Geen aandelen
Ik weet inmiddels weer het middel dat ik altijd gebruikte tijdens mijn overgangsperikelen: Davitamon Vrouw Overgang. Kost tussen de 14 en de 16 euro. Minder dan 14 euro zelfs als je het online bestelt. En nee ik heb geen aandelen in Davitamon. Ik prijs ze aan omdat het mij enorm goed hielp. Er zitten 60 tabletten in en je hebt er 1 per dag nodig. Omdat je het waard bent! zouden ze bij l’Oreal zeggen. En zo is het maar net.
Ik schrijf, voor mezelf, maar ook voor andere opdrachtgevers. Als je wilt kan ik ook voor jou schrijven. Weten hoe dat werkt? Neem dan contact met me op.