Het lijkt wel alsof ineens iederEEN over de overgang begint te schrijven! En dat is een hele goede ontwikkeling. Veel vrouwen delen hun eigen ervaringen en maken daar hilarische verhalen over. Vooral het boek van Maike Meijer, Wen Er Maar Aan vind ik echt een plezier om te lezen.
Ze steekt de draak met zichzelf en daar herken ik mezelf in: zodra ik de draak met mezelf steek kan ik alles beter “mannen”. Mezelf te serieus nemen heeft me nooit veel gebracht, hoewel ik wel op een smal richeltje loop: ik heb ook de neiging om dingen die me raken iets te veel weg te wuiven in het kader van “Het is nu eenmaal zo”. Daar let ik dus steeds beter op, dat ik niet TE veel onder het vloerkleed veeg.
Toen ik zelf op het hoogtepunt van de overgang zat vond ik vaak dat ik “… wel iets verdiend had …”; dat was vaak iets lekkers. Troosteten dus, drop en taartjes, het liefst de tompoezen van de Bijenkorf. Inderdaad, meervoud.
Natuurlijk baalde ik ervan dat ik al die zoete troep naar binnen werkte want ik hield er altijd een enorm onrustig gevoel aan over. Maar dat woog kennelijk toch niet op tegen dat moment dat ik aan die heerlijk knapperige bovenkant begon te knagen.
Wat racet er rond?
Dat onrustige gevoel heb ik nooit echt verklaard gekregen door mensen die er verstand van zouden moeten hebben. Kwam waarschijnlijk door de manier waarop ik het uitleg? Het is alsof ik ben aangesloten op een pomp die mijn eigen bloed veel sneller rondjaagt dan normaal.
Volgens de huisarts is het verstandig om, je raadt het al, minder coffeïne, alcohol en suiker te gebruiken en wat meer te gaan bewegen. Yoga of zo. Alcohol en suiker heb ik drastisch verminderd en dat hielp wel, maar niet altijd.
Tot mijn schaamte werd ik uit de yogaklas gezet omdat ik mijn lach niet kon houden, heel kinderachtig, ik weet het. Toen iemand ook nog een scheet liet ging het mis en moest ik weg van juffie. Wat een afgang.
Ik houd nu bij wanneer ik het gevoel krijg (bijna altijd als ik lig) en wat ik dan van te voren “gedaan” heb. Misschien vind ik een patroon.
Meten is weten en inventariseren is leren, zeg ik altijd en hoe irritant het ook is om dingen te noteren (soms); toch geeft het je inzicht. Ik laat jullie weten wanneer ik tot conclusies kom.
Restless leggs (RLS)
Ik kreeg vanuit diverse kanten te horen dat het waarschijnlijk met “restless legs” te maken heeft. Daar ben ik meteen ingedoken en volgens mij is dat nou net het enige wat het NIET is want dat gevoel ken ik gelukkig niet. Maar … daarmee ben ik een van de weinigen; veel vrouwen kampen er wel mee. Wat ertegen helpt of de klachten kan verminderen?
- Vermijd coffeïne-houdende dranken en alcohol en drink regelmatig een glas water. Bewegen is ook goed, maar dan wel met mate. Te veel bewegen kan RLS juist stimuleren. Met rek- en strekoefeningen zit je goed (yoga 🤣)
- Iets eten vlak voor je naar bed gaat om je glucosehalte op peil te houden
- Benen masseren
- Steunkousen dragen (overdag) en cold- of hotpacks toepassen
Meer seks??
Goeie seks heeft een positieve uitwerking op van alles en nog wat. Maar veel vrouwen merken dat tijdens de overgang de zin daarin afneemt: “Moet er niet aan denken om gezellig tegen mijn man aan te gaan liggen!” schrijft iemand. “Ik heb het sowieso al heet en ik plak aan alle kanten. Niet echt sexy en zo voel ik me dus ook niet.” Ik kan me er van alles bij voorstellen.
Seks wordt vaak genoemd als “iets” dat verandert tijdens de overgang. We doen het kennelijk niet alleen minder vaak (over het algemeen dan) maar het voelt ook anders. Wat eerst lekker was is nu irritant en andersom. Het is kennelijk nog best moeilijk om dat aan de partner duidelijk te maken, zo blijkt. “Ik heb toch al het gevoel dat hij het een heel gedoe vindt, die opvliegers en alles wat er verder bij komt kijken. En om dan ook nog hele seksgesprekken te gaan voeren …”
Dat is toch wel jammer eigenlijk. Persoonlijk denk ik dat een man daar best over zou willen praten, zeker als het alternatief is dat de seks minder en minder wordt omdat je niet meer op een lijn zit.
Nu vindt niet iedereen het makkelijk om als een soort Google-maps-mevrouw je partner instructies te geven. In bed dan, daarbuiten wil het nogal eens aardig lukken.
Yvonne Kroonenberg schreef er ooit over in een van haar boeken. Haar “verloofde” (zoals ze ze altijd noemde) vroeg haar tijdens de seks wat ze lekker vond. “Jou” antwoordde ze. Daar moest ik erg om lachen want dat herkende ik precies.
Atrofie
Wat ik vooral ook met jullie wil delen is het verhaal van P. Zij kreeg na een gezond seksleven ineens enorme pijn bij het vrijen. Natuurlijk nam de zin daardoor flink af, want de angst voor pijn begon op te spelen. Ze kreeg last van bloedingen na het vrijen en ook een uitstrijkje bij de huisarts werd een pijnlijke toestand terwijl dat eerder nooit problemen had gegeven. Diezelfde huisarts gaf aan dat P. last had (of leed aan, liever gezegd) atrofie: afname van spier- of orgaanweefsel. In de praktijk betekent dat dat de huid van de vagina zo dun wordt dat het als een open wond voelt bij wrijving/aanraking. “Dus ook als ik een fietstochtje maak” voegt P. eraan toe.
Het goede nieuws is dat er een zalf voor is, Synapauze. Na twee weken ging het stukken beter maar van het gebruik van de zalf komt ze niet meer af. Misschien hebben andere vrouwen baat bij deze tip, hoopt ze.
Beddengoed
Persoonlijk had ik veel last van “nachtzweten” en stond ik regelmatig ’s nachts mijn bed te verschonen. Dat is natuurlijk geen feest, en al helemaal niet als er nog iemand anders in je bed ligt. Ik heb een aantal simpele ingrepen toegepast die vrij goed werkten (voor mij dan toch):
- Groot strandlaken tussen matras en hoeslaken
- Flanellen hoeslaken in plaats van katoen (kwam ik stomtoevallig achter toen alle “gewone” katoenen in de was zaten)
- Badhanddoek om mijn kussen wikkelen
- Aparte dekbedden, ik koos voor een zomerdekbed van zijde (makkelijk wasbaar)
Haarproblemen
De veranderende hormonen (sterke afname vrouwelijke hormonen plus toename mannelijke hormonen) beïnvloeden onze haargroei op een manier waar we nou net NIET op zitten te wachten. Je haar begint uit te vallen en in ruil daarvoor komt het terug op plaatsen waar je dat echt niet wilt.
Donshaar in je gezicht of juist van die stekelige snorharen die alsmaar terugkomen. Althans, die heb ik. Op een bepaald moment voel ik hem zitten en natuurlijk altijd wanneer er geen pincet bij de hand is. Ik pluk er net zo lang aan tot het vuurrood wordt en mensen me vragen “… of ik weet dat ik zo’n rode plek boven mijn lip heb …” Ja, dat weet ik ja! Maar er vanaf blijven lukt niet. Eenmaal thuis ruk ik hem (of haar eigenlijk) eruit hoewel ik weet dat het niet helpt. En je krijgt er kennelijk ook nog rimpels van, van dat gepluk.
Het donshaar op mijn gezicht zie ik vooralsnog alleen maar als ik zonder contactlenzen vlak voor de badkamerspiegel ga hangen. Anders niet. Dus ik laat het maar gewoon zitten. Wat moet ik anders? Scheren? Harsen? Is dat überhaupt een goed idee? Ik weet het niet. Hoe doen jullie dat?
De haren op je hoofd … het verlies daarvan gaat vaak geleidelijk, maar soms ook vrij drastisch. Ik heb er zelf gelukkig niet zoveel last van. Adviezen zijn om “lief” te zijn voor je haar. Blonderen is altijd al een aanslag maar ook “gewoon” kleuren kan negatief uitwerken. Niet kleuren is voor mij geen optie, maar ik vraag altijd aan de kapper om het zo “veilig” mogelijk te doen.
Hete stylingapparaten vermijden is ook een goed idee, maar als dat niet kan is het gebruik van een beschermende spray voor je de krultang erin hangt wel aan te bevelen. Er kwam ooit rook van mijn haar af toen ik dat deed, zo raar!
Er zijn allerlei supplementen die je kunt slikken voor huid/haar/nagels. Of die echt helpen? Geen idee, al weet ik wel zeker dat mijn 2 calciumtabletten per dag direct goed uitwerken op mijn nagels. Of dat dan ook goed werkt voor je haar weet ik niet, al heb ik op zich wel glanzend haar. En als je vacht glanst ben je gezond, toch?
Mijn prefrontale cortex trainen
Beperk de inname van suiker, alcohol en coffeïne houdende dranken en doe aan beweging. Yoga voor de ontspanning en lenigheid EN krachtsport om je spieren op peil te houden. Een advies dat een soort Haarlemmerolie is: overal goed voor. Maar als dat nou zo is, waarom DOE ik dat dan niet gewoon??
Ik ben momenteel een boek aan het lezen van Margriet Sitskoorn waaruit blijkt dat je het voorste deel (even populair uitgedrukt) van je hersenen kunt trainen zodat je niet valt voor de korte termijn-verleiding maar in plaats daarvan de lange-termijn-vruchten plukt. Met andere woorden: je kunt dat lekkere taartje (korte termijn bevrediging) weerstaan omdat je weet dat het op (iets) langere termijn gezonder is wanneer je dat ding NIET naar binnen schuift. Dit is natuurlijk maar EEN voorbeeld, maar wel een die verdomd goed op mij van toepassing is!
Door de prefrontale cortex af te richten kun je beter je gestelde doelen behalen. En wie wil dat nou niet? Ik laat jullie meer weten over dit boek als ik er verder in ben gedoken en de oefeningen heb gedaan.
Tot de volgende keer en veel liefs!
P.S.: heb je iets te melden? Laat het me weten, anonimiteit desgewenst gegarandeerd natuurlijk! Mail of klik hier.