Ja, niet voor mezelf natuurlijk he.
Nee, deze oproep trof ik aan in de rubriek Kennismaking van De Telegraaf van afgelopen zaterdag. Ik lees die rubriek altijd. Niet omdat ik op zoek ben maar omdat er regelmatig pareltjes tussen staan van mensen die dus kennelijk hebben besloten de ouderwetse aanpak te hanteren: een advertentie! Maar de oproep van afgelopen zaterdag is geen parel meer, maar een hele parelketting!
De man in kwestie noemt zichzelf een bijzonder geslaagd ondernemer die, als hij de boel zou verkopen, direct in de Quote 500 zou komen. Hij is academicus, begenadigd en veelvuldig gepubliceerd schrijver, belegger. Geen aanhang. Fris gewassen, leuk aangekleed, vlot, avontuurlijk en gezond. En natuurlijk houdt hij van een goed glas wijn (beetje suffe uitdrukking “een goed glas wijn” maar allez). Hij reist rond, met name in de USA, wil ondertussen niks missen van wat er in Amsterdam gebeurt en er staan nog meer reizen op zijn To-Do-lijstje. Dus hij doet en hij wil van alles maar wat hij niet wil is een huisje-boompje-beestje relatie.
Maar wat dan wel?
Een bevredigende samenwerking met een jongedame die er goed uitziet, onderhoudend is, beschaafd en die zijn hele leven kan organiseren. Ze mag uiteraard overal gezellig mee naar toe. Ook moet ze zijn huizen bestieren en de mensen die daarin werken. Verder is het mooi meegenomen als ze een laptop kan bedienen en online kan shoppen en reserveren (alsjeblieft zeg, wat een toevoeging). En discreet, dat moet ze ook zijn. Wat ze nog meer moet zijn staat er niet in maar lijkt mij duidelijk.
Alles wordt vergoed en daar bovenop nog eens een honorarium waar je U tegen zegt terwijl je beslist meer vrije tijd overhoudt dan wanneer je van 9 tot 5 werkt. De cv met foto kun je sturen aan het emailadres dat bij de advertentie staat.
Nou, is dit geweldig of niet? Of is het fake? Wat denken jullie? Ik denk meteen aan The Bachelor, 50 shades of Grey en dit alles gemixt met die film van Pretty Woman. Een verhaal uit de oude Bouquet-reeks (of bestaat dat nog)?
Ik vraag me dus echt af WIE daar nu achter zit, wat is dat voor man? Ik zou denken dat de vrouwen voor het oprapen liggen voor hem maar kennelijk niet. Of misschien hebben die geen zin om een helpend handje toe te steken? Voor het werk dan bedoel ik.
Wat me ook intrigeert: wie gaat daar nu op solliciteren? Is het te rolbevestigend en willen we dat allemaal niet of kan het ons wat bommen of het seksistisch is want het avontuurlijke bestaan bengelt als een smakelijke worst voor je neus en je wilt er alleen nog maar in bijten?
Ik zie al hele zwoele sollicitatiegesprekken voor me waarin het zindert van de spanning. Een strenge butler (type Alfred uit Batman) die de deur opendoet en dat jij dan op je naaldhakken in je pencil skirt hem moet volgen. Op naar “the study” waar de heer des huizes (ik hoop op type à la Harvey Specter uit Suits) woest aantrekkelijk achter een bureau zit.
Of nee, hij zit in een stoel, net zoals Michael Corleone uit The Godfather, liefst met een smoking aan waarvan het strikje los hangt. En dat je dan iets over jezelf moet vertellen, hij drinkt ondertussen een whisky, rookt hij ook nog een sigaret? Hmmm, dat is wel heel fout natuurlijk. Maarre … jemig de pemig, zo’n sollicitatiegesprek, wat zou dat spannend zijn!
Kon ik die man van die advertentie maar spreken en hem zover krijgen dat hij verslag zou doen van zijn ervaringen. Ik geef toe: ik ben gewoon rete-nieuwsgierig!
Ken je de film; Intouchables?