200 artikelen van Wilma Vervoort in het Eindhovens Dagblad. Zoveel zijn er inmiddels van me verschenen. Ik zag het toen ik op ed.nl naar een oud artikel zocht.
Ik weet het nog goed: ik was goed en wel begonnen als vrijwilliger bij de lokale omroep en vond het geweldig om nieuws te zoeken en mensen uit te nodigen in de studio zodat ik ze daarover kon interviewen. Als een vis in het water voelde ik me en elke week opnieuw stak ik er een hoop tijd in.
Toen legde mijn zus Loes een krantenknipsel op tafel. Zij leest dus echt ALLES, en ik bedoel A-L-L-E-S! en had een oproep gevonden van de krant zelf: ze zochten correspondenten. “Dat is nou echt iets voor jou!” meende ze. Dat vond ik ook! Maarre … zou “de krant” dat ook vinden? Ik schreef een email en mocht op gesprek komen in het gebouw op Strijp S. Dat op zich vond ik al een ervaring op zich. Ik zat daar met Irene van de Ven en Lilian Dominicus, die toen als verslaggever Best “deed”.
Om een lang verhaal kort te maken: ik werd aangenomen, samen met Coco Spierings die ook had gesolliciteerd. Mijn eerste artikel was om te huilen (als ik nu teruglees wat ik schreef dan toch) maar Lilian was heel opbouwend en bleef me voortdurend tips en tricks geven, net als Irene. Ook Lukas had een goede tip: “Praat alsof je het even aan de buurman moet uitleggen terwijl je op het punt staat naar binnen te gaan.” Dus: duidelijk en to the point.
Ik ben altijd al dol op schrijven geweest en was en ben dolgelukkig met het werk als correspondent. En … ik kom nog eens ergens!
Heel veel dank aan collega’s Irene, Lilian, Arnold en Jens voor de aanmoedigingen en ondersteuning. Man man, wat heb IK al veel van jullie geleerd! En natuurlijk: dank en dikke knuffel aan mijn zus LOES die me destijds tipte!
Ik schrijf dus voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.