“Ontdek een Parel midden in de Bossen: Joe Mann Natuurtheater” Zo wordt het theater online aangeprezen. Toneelgezelschappen en bezoekers lachen erom als een boer met kiespijn. Het theater, een gemeentelijk monument, verdient volgens hen bepaald geen schoonheidsprijs.
Het onkruid tiert welig, de wc’s zijn vies, de prullenbakken puilen uit, de zittingen zijn gammel en er is ook al eens iemand lelijk gevallen ’s avonds vanwege de schamele verlichting en de verzakte treden. Cultuurinstellingen in Best schamen zich dood en gaan uit arren moede zelf maar onkruid wieden. Ergens hebben ze wel begrip voor de pachter: hij kan natuurlijk ook geen ijzer met handen breken. Maar ze snappen niet hoe de gemeente zich kennelijk zo weinig bekommert om een monument.
Piepsysteem
De gemeente is zich ondertussen van geen kwaad bewust. Zij hebben het Joe Mann Natuurtheater in erfpacht uitgegeven en afspraken met de pachter duidelijk vastgelegd: hij is volledig verantwoordelijk voor het onderhoud en het beheer van het theater en opstallen. Als er “signalen” worden afgegeven bij de gemeente gaat een ambtenaar poolshoogte nemen maar “… het bezoeken van de locatie valt niet onder een actieve inspectieronde.” De gemeente hanteert dus het piepsysteem.
In 2019 piepte Hubertine van den Biggelaar, als vrijwilliger intensief betrokken bij culturele initiatieven die plaatsvinden in het natuurtheater. “Ik stond daar met de vader van de beheerder en een ambtenaar omdat ik mijn zorgen had uitgesproken over de manier waarop het theater, toch een gemeentelijk monument, werd onderhouden en gerund. De ambtenaar zei bijna zuchtend op ouwe-jongens-krentenbrood-toon tegen de vader dat hij wel moest komen kijken als er klachten binnenkwamen. Met andere woorden: de gemeente toont alleen interesse in de staat van dit gemeentelijk monument als er klachten komen. Dat vond en vind ik raar. Ik had verwacht dat zij zo’n monument zou koesteren en actief monitoren,” betoogt Hubertine.
Er gebeurde vervolgens niets want de gemeente vond dat het theater in dezelfde staat verkeerde waarin het destijds aan de beheerder was opgeleverd. Op de vraag in wat voor staat dat dan was antwoordt de gemeente dat daar destijds foto’s van zijn gemaakt, maar zij treedt verder niet in detail. Verder stelt zij dat de pachter op dit moment voldoet aan zijn verplichtingen en dat er geen reden is om stappen te nemen. Dat komt omdat de pachter direct aan het opruimen is geslagen nadat de gemeente een bezoek had aangekondigd naar aanleiding van de vragen die door de krant werden gesteld.
Daarvoor was het echter nog een puinhoop, aldus mensen die een voorstelling kwamen opbouwen. De toegangspoort voor laden en lossen was niet toegankelijk vanwege het onkruid en bij de blokhut stond de elektriciteitskast wagenwijd open.
Gezever
Jan Roche, de pachter, geeft aan dat dat geen kwaad kan: die kast zal wel bij meer mensen in huis open staan. Hij wuift alle klachten weg. “De gemeente wilde er destijds gewoon vanaf, van de zorg van dat theater. Dat kostte allemaal veel te veel geld aan subsidies want die verenigingen die het wilden beheren vroegen altijd om geld. En nu heeft de gemeente er geen omkijken naar én het kost hun niks.”
Op de vraag waarom er geklaagd wordt heeft hij een duidelijk antwoord dat het best wordt samengevat als: gezever. Mensen die gratis gebruik mogen maken van het theater moeten al helemaal niet klagen maar eerder blij zijn. “En als er gewoon voor betaald wordt zorg ik dat het allemaal keurig is” besluit hij.
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.
Je kunt dit artikel ook in de krant lezen.