Al vanaf zijn zeventiende jaar ging Lou van der Aa uit Best met “de echte” fotograaf Aartsen (ook uit Best) op pad. Zo’n zes jaar lang elke dinsdagmiddag samen de natuur in waarbij ze soms urenlang maar één vogeltje bestudeerden. In die tijd waren er nog geen digitale camera’s waarmee je eindeloos foto’s kon maken maar “… gelukkig had hij in ieder geval genoeg fotorolletjes ter beschikking” gniffelt Lou.
Een deuk was toen nog nieuws
Toen hij eenmaal brood ging bezorgen, bij Lou thuis hadden ze een bakkerij, maakte hij onderweg bijvoorbeeld foto’s van auto’s waar een deuk in zat. “Die gaf ik dan aan Aartsen en die stuurde ze dan weer op naar de krant. Daar kreeg hij 7 gulden voor en dat deelden we dan. Toen was een deuk in een auto nog nieuwswaardig” herinnert hij zich.
Al vroeg raakte Lou gefascineerd door de natuur en bouwde, als kleine jongen, tijdens de oorlog een aquarium van hout, stopverf en kapotte etalageruiten. “Het lekte wel een beetje dus hij moest wel buiten staan.” Hij stopte er stekelbaarsjes in en salamanders en ging de natuur in om watervlooien te vangen.
Agfa Klack
De dingen die hij buiten zag wilde hij graag vastleggen en ja, hoe zou dat beter kunnen dan met het maken van foto’s. Op zijn zestiende had hij zijn eerste camera, een Agfa Klack, die hij zelf aanpaste: er kon mat papier ingestoken worden (voor speciale effecten) of brillenglazen om te kunnen inzoomen. Uiteraard richtte hij ook zijn eigen Doka (donkere kamer) in.
“Ik ben op een gegeven moment ook gaan filmen maar dat vond ik toch wel een heel werk, om dat allemaal te monteren. Wat dat betreft is een foto overzichtelijker.” Nou ja, overzichtelijker misschien wel, maar ook tijdrovend: ontwikkelen, alles laten drogen, de hele rataplan kostte hem uren en uren en uiteindelijk kwam hij dan met twee goede foto’s naar buiten. Wat dat betreft is het wel fijn dat er nu digitale camera’s zijn.
Photoshop
“Dat scheelt echt zoveel tijd! Alles kan nu op de computer, ik bewerk de foto’s met Photoshop” vertelt hij. Om dat onder de knie te krijgen volgde hij een cursus van maar liefst 16 middagen in België. Daar kregen de deelnemers, elk met een computer voor de neus, les van een heuse docent die hen iets voordeed wat zij vervolgens moesten nadoen op de pc. “Na de cursus reed ik snel naar huis en ging ik het op mijn eigen computer nog een keer doen. En dan zat het in mijn hoofd”; hij kijkt me triomfantelijk aan.
Sinds een jaar of vier stuurt hij regelmatig foto’s naar het Eindhovens Dagblad. Natuurlijk vindt hij het geweldig als zijn foto’s in de krant komen. Hoeveel dat er inmiddels zijn? Geen idee: “veel!” Het is ook beslist niet zo dat hij speciaal op expeditie gaat om een foto voor de krant te maken. Welnee, hij put uit de foto’s die hij dagelijks maakt. “Elke dag sta ik om 6 uur op en dan ga ik eropuit. Met mijn jeep rijd ik ergens heen en vanaf dat punt begin ik rond te struinen, zo tot een uur of 11. Ik zie wel wat ik tegenkom en maak zeg maar zo’n 50 foto’s in totaal. Vervolgens kijk ik dan of er iets bij zit wat ik naar de krant zou kunnen sturen.”
Juist niet perfect
Waar die foto dan aan moet voldoen, vraag ik hem. “Nou, de foto hoeft zeker niet perfect te zijn. Dat is misschien zelfs een beetje saai, als alles klopt. Hij moet spannend zijn, intrigeren. Als ik van veraf een vos fotografeer die een mol vangt is er misschien best wel iets wazigs op die foto, maar het maakt de foto op zich des te interessanter.”
Zijn absolute voorbeeld is natuurfotograaf Adri de Groot die regelmatig foto’s rondstuurt aan mensen die zich daarvoor hebben aangemeld. Lou raakt er niet over uitgesproken. “Kijk, die vliegende vogel. Háárscherp! Maar ja, hij werkt natuurlijk met de allernieuwste Canon en de beste lenzen.” Dat staat ook nog op het verlanglijstje: een beter lensje. Dan worden zijn foto’s nèt iets scherper.
Met dank aan Lou van der Aa voor de foto’s!
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.
Dit artikel kun je natuurlijk ook in de krant lezen.