Op 17 januari 1957 stapten Albert en Roelie Vermeulen – Dost in de huwelijksboot. 65 jaar later staan ze nog steeds samen aan het roer. Natuurlijk was de zee ook best wel eens roerig.
Goedmaken is een beloning
“Maar dat geeft niks” stelt Roelie. “Je hebt allemaal wel eens woorden, maar dan kun je het daarna tenminste ook weer goedmaken!” Vervolgens schieten ze samen in de lach, met een blik van verstandhouding.
Albert is inmiddels 88 jaar oud, Roelie 84. Ze hebben twee kinderen, drie kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. En er is nog een achterkleinkind op komst.
Na hun trouwdag woonden ze ongeveer een jaar bij de ouders van Roelie thuis in. Daarna kochten ze een huis in Best waar ze nu nog steeds wonen.
Zondagmiddag dansen
Hoe ze verkering kregen? Ze werkten beiden bij de Bata en Albert richtte met een paar collega’s de Bestse hockeyclub MHC op. Bij een hockeyclub horen feesten en toen er een hockeybal werd georganiseerd vroeg een vriendin van Roelie of ze meeging. “Die vriendin, die viel op Albert en ik moest dan met een vriend van hem dansen” legt Roelie uit. Maar Albert had een ander plan. “Ik ging met Roelie dansen en hoorde haar uit, wat ze op zondagmiddag zoal deed. Het bleek dat ze ging dansen in Eindhoven op de markt.”
“En toen stond hij daar ineens” lacht Roelie. “En de zondag erop wéér!” “En ik kan niet eens dansen!” schatert Albert. Maar toch kregen ze verkering. “Ik vond haar een leuke meid!” En Roelie vond hem eigenlijk wel knap en lief. En zo begon de verkering dus.
“We werkten samen bij de Bata en Albert kwam steeds langs op mijn afdeling. Dat vond mijn baas natuurlijk niet goed, en ik ook niet. Maar hij wilde niet luisteren! En toen ben ik maar bij Philips gaan werken op een laboratorium” vertelt Roelie.
Recept voor een goed huwelijk
Twee jaar later trouwden ze, vanuit Roelies ouderlijk huis aan de Halvemaanstraat in Eindhoven. Haar trouwjurk maakte ze zelf. “Ik ben nogal handig” verklaart ze. “En verstandig!” knipoogt Albert.
Tip voor een goed huwelijk? “Niet op elkaars lip gaan zitten.”
Met dank aan Albert Vermeulen voor de mooie foto. Je kunt dit artikel ook in de krant lezen.
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.