Nee, zeker niet. En toch is dat wat heel veel hoogbegaafde mensen van zichzelf denken. Ze voelen zich zo afwijkend van anderen, dat MOET haast wel betekenen dat het aan henzelf ligt. Dat klopt ook wel, maar dat wil niet zeggen dat ze gek zijn. Integendeel. Alleen, ze weten vaak niet goed hoe ze die hoogbegaafdheid positief kunnen inzetten. Op een manier waar ze zelf goed onder gedijen.
Hoogbegaafdheid gaat niet over
Bij hoogbegaafdheid denken we automatisch aan kinderen. Zelden aan volwassenen en al helemaal niet aan senioren. Alsof het bij het verstrijken van de jaren geen impact meer heeft. Niets is minder waar, maar toch is er nauwelijks Informatie over te vinden. Daarom wordt binnenkort in Best een speciale bijeenkomst georganiseerd, bedoeld voor hoogbegaafde senioren, hun partners en andere geïnteresseerden.
Veel mensen weten niet eens dat ze hoogbegaafd zijn. Ze omschrijven zichzelf als ‘anders’ en ervaren regelmatig problemen in de omgang met anderen. Maar waar dat dan door veroorzaakt wordt? Geen idee. “Ik was al 52 toen ik erachter kwam dat ik hoogbegaafd was” vertelt Noks Nauta. Ze is arts (niet praktiserend), psycholoog en erebestuurslid bij het IHBV, het Instituut voor hoogbegaafde volwassenen, dat de bijeenkomst in Best organiseert.
“Iedereen leek te weten dat ik hoogbegaafd was, behalve ik. Ik kwam regelmatig in conflict met anderen tijdens het werk, want ik snapte niet waarom alles zo langzaam ging. Een vriendin attendeerde me erop dat ik heel slim was. Ook slimmer dan mijn baas. Daar was ik stomverbaasd over: ik vond mezelf gewoon gemiddeld. Maar toen besloot ik toch om een intelligentieonderzoek te laten doen. Ik scoorde enorm hoog.”
Herkenning bij Mensa
Noks werd lid van Mensa, een internationale club die zich inzet voor belangen van hoogintelligenten, en dat voelde als thuiskomen. Daar ontmoette ze mensen met dezelfde grappen, die ook razendsnel verbindingen leggen, grote stappen nemen en aan een half woord genoeg hebben. Ook ging ze op zoek naar informatie, kennis. Er bleek maar bar weinig te vinden. “Het gaat vrijwel altijd over kinderen en hun ouders; zelden of nooit over volwassenen of senioren. En dat terwijl veel van hen dagelijks ervaren dat ze anders denken. Ze lopen bijvoorbeeld vast in hun werk omdat ze veel sneller willen en kunnen handelen dan hun collega’s.”
Samen met Lukien Hoiting schreef Noks het boek Hoogbegaafde Hulpzoekers. Een lezer vertelde dat hij jarenlang had gedacht dat hij gek was, een ‘alien’. Hij trok zichzelf terug en deed zich minder slim voor dan hij was. De GGZ wist nooit de link met hoogbegaafdheid te leggen. Toen hij het boek las viel alles op zijn plek en wist hij: ik ben niet gek.
Voor Marie Annick Canoy is het een herkenbaar verhaal. “Onze vergaderingen gaan op topsnelheid. Het gaat razendsnel van links naar rechts, anderen zouden het waarschijnlijk niet snappen.” Zij is de gastvrouw van de bijeenkomst die op 8 maart in Best wordt georganiseerd in Cultuurbank. “Hoogbegaafde senioren willen zich graag inzetten, ze willen hun energie kwijt en hebben enorm veel potentie. Je komt ze vaak tegen in besturen. De buitenwereld ziet hen vaak als lastige mensen, die te kritisch zijn. Tijdens de bijeenkomst geven we voorlichting, delen we ervaringen met elkaar en vragen we waar ze behoefte aan hebben. Willen zij lokaal iets gaan organiseren misschien?”
Hoogbegaafd moet op de kaart
Noks en Marie Annick zouden het liefst zien dat dit soort bijeenkomsten zich als een olievlek zouden verspreiden, om hoogbegaafdheid bij senioren op de kaart te zetten. “Het is geen luxeprobleem of iets elitairs. En professionals herkennen het lang niet altijd. Ook hoogbegaafden kunnen dement worden, maar ze blijven hoogbegaafd. Hun kamer in het verpleeghuis ligt vol boeken, maar de verpleegkundige vindt het rommelig. Wanneer ze op hun kamer willen blijven omdat ze de activiteiten oninteressant vinden, denkt men dat ze depressief zijn. Er moet echt meer bekendheid aan gegeven worden.’’
Je kunt dit artikel ook in de krant lezen. Met dank aan Pexels voor de foto.
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.