Basisschool De Heydonck bakte ze bruin: pannenkoeken met stroop en suiker voor giro 555. Althans: de opbrengst van de verkoop ervan. Ouders en grootouders werden uitgenodigd om samen met de kinderen te komen eten. Ze konden dan meteen een vrijwillige donatie doen in een mooie, door de kinderen versierde, doos.
“En ook het Oekraïne-spandoek bewonderen en de speciale pannenkoekenmutsen die de kinderen geknutseld hadden” vertelt Marijn van der Meij. Ze is leerkracht van de gecombineerde groep 1, 2 en 3 op De Heydonck aan de Paardenhei. Daar vond het spektakel plaats. 18 maart was het nationale pannenkoekendag; daar had deze actie vast mee te maken?
“Zeker”, antwoordt Van der Meij. “We doen elk jaar wel wat speciaals op deze dag en we besteden dan aandacht aan wat er speelt. Op dit moment is dat natuurlijk de oorlog in Oekraïne. We hebben de kindjes uitgelegd dat wij hier blij moeten zijn met het feit dat wij lekker samen pannenkoeken kunnen eten en vrij zijn om leuke dingen te doen. En dat dat voor de kindjes daarginds op dit moment wel anders is. Daarom haalden we centjes op zodat we toch een beetje kunnen helpen. En we vierden trouwens ook dat we eindelijk weer eens gewoon ouders en grootouders op school konden ontvangen. Dat was natuurlijk lange tijd niet mogelijk vanwege corona. Iedereen vond het een geweldig initiatief en was blij dat het eindelijk weer ‘normaal’ was, na al die strenge coronaregels.
Volle bak dus. En wie bakte eigenlijk al die pannenkoeken? Want dat waren er dan toch al gauw een paar honderd? Van der Meij schiet in de lach. “Dat is natuurlijk niet te doen, zelf bakken. Stel je voor. Nee, we kregen kant-en-klare pannenkoeken aangeleverd door Ton Henst van de Plus. Die hoorde van onze actie en bood meteen aan mee te doen. Veel van de leerkrachten die hier op school werken, hebben vroeger een bijbaantje gehad bij de Plus, dus we hebben een goede relatie met de supermarkt. De leerkrachten warmden de pannenkoeken op zodat de kinderen heerlijk konden zitten met hun bezoek en lekker smullen. En ze deden ook nog een dansje.”
Er werd niet veel over de oorlog gepraat; de nadruk lag op gezellig samen zijn en dankbaar zijn dat dat hier in Nederland kan. “De kinderen weten niet eens waar Oekraïne ligt, bij wijze van spreken. We wilden er eerst op school niet over praten, maar ineens zagen we blokken door de lucht vliegen toen de kinderen aan het spelen waren. Dat waren volgens hen bommen die op huizen werden gegooid zoals ze op tv hadden gezien. Toen zijn we natuurlijk wel in het kringgesprek daarover begonnen.”
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.
Je kunt dit bericht ook in de krant lezen. Met dank aan Marijn van der Meij en Pexels voor de foto’s.