Je zoekt een partner maar hebt je buik vol van datingsites … omdat je bij de eerste date steeds met een veel oudere versie van de profielfoto werd geconfronteerd … of omdat je het gewoon toTAAL niet ziet zitten om online te daten. Dat kan. Maar … wat doe je dan? Dan zou je kunnen overwegen om Michiel van Slobbe in te huren. Ik mocht hem interviewen voor Vijftigplusmagazine.
De chemie kan ik natuurlijk niet afdwingen!
Heel veel mensen zijn er mee bezig: een partner zoeken. Veel van hen doen dat ‘via het internet’: ze maken een profiel aan op een datingsite en zetten zich zo in de etalage. Maar wat nu als je die aanpak niet ziet zitten en het lastig vindt om zelf ‘zomaar’ iemand aan te spreken? Dan zou je Michiel van Slobbe kunnen benaderen.
Wie is Michiel van Slobbe?
Ik ben een man met een brede levenservaring: ik heb veel gereisd en allerlei mensen ontmoet. Toen ik nog ‘gewoon’ werkte, was ik actief in Human Resources, Personeelszaken, zoals ze dat vroeger noemden. Eerst als werknemer, daarna als freelancer. Meestal werkte ik in de chemiebranche of de mediawereld. Als interimmanager bijvoorbeeld. Op een gegeven moment ben ik me gaan toeleggen op ‘executive search’. Dat betekent dat ik voor bedrijven op zoek ging naar (hooggeplaatste) medewerkers. Toen ik eenmaal met pensioen was, besloot ik een oud initiatief nieuw leven in te blazen.
Jaren eerder had ik namelijk, toen mijn vrouw nog leefde, met haar het plan opgevat om relatiebemiddeling te gaan doen. Dus partners zoeken voor mensen die daarnaar op zoek waren. Toen ik daar goed en wel mee bezig was, overleed mijn vrouw. Ik kan je vertellen, dat soort werk past echt niet bij een ‘verse’ weduwnaar. Dus toen ben ik ermee gestopt. Maar in 2019 heb ik het dus weer opgepakt.
Hoe pak jij het aan, zo’n zoektocht?
Door heel veel tijd te investeren in persoonlijk contact. Niet alleen met de mensen voor wie ik op zoek ben, maar ook met hun potentiële matches. Ik begin altijd met een kennismakingsgesprek bij mijn client thuis, zodat ik me een goed beeld kan vormen. Ook om te zien of WIJ wel een match hebben! Want dat is echt nodig. Er moet wederzijds vertrouwen zijn om samen zo’n traject in te kunnen gaan.
Als het kennismakingsgesprek goed verloopt, komt het officiële eerste gesprek. Nou, veel intiemer wordt het bij wijze van spreken niet, laten we eerlijk zijn. Iemand legt zijn ziel en zaligheid bloot om mij een idee te geven wie er bij hem of haar zou kunnen passen. Wat bezielt hen, wat zijn hun normen, waarden, bezigheden, verwachtingen, noem het maar op. Zo’n gesprek duurt wel een uur of vier.
Vervolgens is het aan mij: ik moet met iemand aankomen die daarbij past. Daar doe ik mijn uiterste best voor. Allereerst schrijf ik een profiel en daarmee ga ik de boer op. Ik benader mensen rechtstreeks, plaats advertenties en uiteindelijk praat ik wel met zo’n 20 kandidaten. Als er iemand bij zit, ga ik met mijn client om de tafel. Ik laat, na toestemming, foto’s zien en vertel mijn verhaal. Vervolgens is het aan mijn client om al dan niet de volgende stap te nemen. Pas wanneer ze verder willen gaan, geef ik meer informatie vrij, discretie staat voorop. Ik laat hen dan het initiatief, want het zijn immers volwassen mensen. Uiteraard koppelen ze hun ervaringen wel aan mij terug. Het is verder aan hen: ik kan de chemie natuurlijk niet afdwingen.
Hoe ziet jouw gemiddelde cliënt eruit?
Nou, gemiddeld … De jongste in mijn bestand is 41, de oudste 95. Ik bedoel maar! Over het algemeen zijn het vijftigplussers, meer vrouwen dan mannen. Vrijwel nooit verstokte vrijgezellen, meestal zijn ze weduwe/weduwnaar of al vrij lang gescheiden. Het zijn zonder uitzondering wel mensen die weten wat ze willen. Dat komt vanwege de levens- en werkervaring die ze hebben opgedaan. En … het zijn mensen die weten hoe fijn het is om een partner te hebben, omdat ze ook die ervaring hebben opgedaan.
Je sprak eerder over persoonlijk contact?
Ja, klopt. Ik praat veel met de mensen. Soms voel ik mezelf ook een soort coach. Ik moet de verwachtingen natuurlijk wel reëel houden. Mannen zijn enigszins geneigd om te zoeken naar vrouwen die aantrekkelijk, slank, jonger zijn en die lekker kunnen koken. Ja, ik chargeer misschien een beetje, maar toch. Vrouwen kijken meer naar de binnenkant: kan een man goed over zijn gevoelens praten, is hij empathisch, heeft hij gevoel voor humor?
Ik druk alle kandidaten altijd op het hart om niet op het allereerste oordeel af te gaan. Niet meteen zeggen: “Oh nee, die is te klein of te groot, of te DIT of te DAT” Nee, kijk nou eerst eens even verder naar die persoon en geef het tijd.
Omdat ik zelf weduwnaar ben, begrijp ik heel goed waar mensen vandaan komen. Ik geef dan ook tips die ze accepteren: natuurlijk mag je gerust over het huwelijk praten wat je hebt gehad. Een foto in de huiskamer? Prima. Maar daar stopt het ook. Geen foto’s in de slaapkamer of een altaar binnen. Je wilt immers verder. Dat soort zaken, daar praat ik gewoon over en dat accepteren mensen ook.
Zijn mensen die bij jou aankloppen wanhopig?
Welnee. Het is ook beslist niet zo dat ze al een heel traject achter de rug hebben en dan ten einde raad mij maar bellen … Vaak horen ze van een vriend of bekende over mij en dan bedenken ze op enig moment dat dat ook wel eens iets voor hen zou kunnen zijn. Wat in ieder geval NOOIT iets voor hen is: via het internet iemand zoeken. Daar zijn ze allemaal wars van.
Hoelang duurt een traject bij jou gemiddeld?
Nou, een paar maanden zeker wel. Maar onlangs bracht ik twee mensen samen in een tijdsbestek van twee weken. Ik sprak met een cliënt en had onmiddellijk een idee wie daarbij zou passen. Toen ik hen met elkaar in contact bracht, sloeg de vonk meteen over. Maar ik moet er eerlijk bij zeggen: dat zijn wel de uitzonderingen.
Wat onderscheidt jou van andere ‘matchmakers’?
Ik vermoed dat het mijn persoonlijke aanpak is. Tot zeer recent had je alleen met mij te maken en schoof ik jou dus niet door naar iemand anders gedurende het traject. Dat kon ook niet want ik opereerde immers in mijn eentje. Het feit dat ik een man ben, is ook een pre. Dat krijg ik terug van zowel mannen als vrouwen. Toch ben ik sinds kort ook gaan samenwerken met een vrouw. Dat werkt zeer prettig en zo kunnen we nog meer inspelen op de behoefte van de cliënt, daar gaat het immers om.
Een ander onderscheid? Ik hanteer hele redelijke tarieven. Het kennismakingsgesprek is gratis; het gesprek wat daarop volgt en de werkzaamheden die daarna komen breng ik in rekening. Een eenmalig bedrag waarvoor ik ontzettend veel uren maak. Daar is iedereen het over eens. Als het lukt om een kandidaat te vinden, wordt een succes-fee betaalt. Anders niet. Er zijn bureaus die veel duurder zijn dan ik, maar duurder is lang niet altijd beter, zeg ik maar zo.
Heb je nog een mooie anekdote?
Zeker! Een paar jaar geleden kwam er iemand bij me langs, een heel pragmatische man. Hij was sinds 3 maanden weduwnaar. Daar keek ik wel even van op, dat hij na drie maanden al op zoek wilde gaan naar een nieuwe partner. Maar hij zei: “Ik ben 74 jaar en geestelijk topfit. Lichamelijk ga ik elke maand achteruit, want ik ben nu eenmaal niet meer de jongste. Al die tijd dat ik nu ga wachten met zoeken naar een andere partner is in mijn ogen verloren tijd. Wat anderen daarvan vinden? Tsja. Ik wil gewoon heel graag een vrouw die met me wil samenwonen.” Ik besloot aan de slag te gaan.
Ik plaatste een advertentie en een 73-jarige vrouw, die al 19 jaar weduwe was en nooit op zoek was geweest in die tijd, raakte getriggerd. Zo getriggerd dat ze besloot de koe bij de horens te pakken. Toch ging ze eerst even ruggenspraak houden bij haar buren, goede vrienden van haar. De buurman vertelde dat het wat ongelegen kwam om het te bespreken, want ze hadden bezoek. Maar of ze zin had in een drankje? Daar had ze wel zin in. Daarna ging ze naar huis.
Ik kreeg 70 reacties op mijn advertentie, bezocht 20 vrouwen en deed verslag aan mijn opdrachtgever. Hij vertelde me dat hij een leuke vrouw had ontmoet: bij vrienden waar hij op bezoek was. “Daar kwam heel even een buurvrouw van hen binnen, een drankje doen.” Je raadt het al: het was die vrouw waar ik hierboven over vertel! Nu was de vraag: kunnen we haar vinden? Dat bleek niet zo moeilijk te zijn, maar ze stond op het punt om op vakantie te gaan. Kon een afspraak 14 dagen wachten? “Nee” antwoordde ik. “Hij heeft haast!” Zij zegde haar vakantie af en ging op bezoek. Ze waren op slag verliefd, maar zij wilde absoluut niet in zijn huis wonen. Dat vond ze veel te groot! Hij bedacht zich geen moment, zette zijn huis in de verkoop en kocht een kleiner optrekje. Ze wonen nu samen en zijn dolgelukkig.
Welke inzichten heb jij zoal opgedaan tijdens dit werk?
Dat elk mens behoefte heeft aan een ander. En dat men elkaar de ruimte moet geven om elkaar echt te leren kennen.
Voor meer informatie over Michiel en zijn diensten klik je hier.
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.