Ruim 71 jaar geleden kwamen Henk van Gool (87) en Christien Feijen (86) elkaar tegen in het Stadswandelpark in Eindhoven. Inmiddels zijn ze 65 jaar getrouwd en kregen ze twee dochters, een zoon en zes kleinkinderen. Hun recept voor een goed huwelijk? ‘Geven en nemen en niet te moeilijk doen’.
Niet te druk maken
In al die jaren hebben ze geen dag getwijfeld of ze samen de rit wilden volbrengen. “Nee, nooit. Het is een kwestie van elkaar goed aanvullen en de ander eens zijn of haar zin geven. En vooral: niet druk maken” beweert Henk. Christien is het er hartgrondig mee eens.
“Hoe we destijds in het Stadswandelpark terechtkwamen? Geen idee, we waren er met vrienden denk ik. De dag erna kwamen we elkaar daar wéér tegen en ja, toen was het raak. Zij was 15 en ik 17. We liepen rondjes in het centrum van Eindhoven, door de Rechtestraat, de Hooghuisstraat en dan weer terug. Dat heeft wel een tijdje geduurd hoor” grinnikt Henk.
Trouwen in de huiskamer?
Na verloop van tijd kwamen ze bij elkaar thuis, nog eens wat later werd er verloofd en uiteindelijk getrouwd. Het huwelijksaanzoek? “Nou, ik ben niet op mijn knieën gegaan of zo!” Het was meer dat ze met elkaar overeenkwamen dat het tijd werd om te trouwen. En zo geschiedde, al ging dat niet zonder slag of stoot. “Ik kom uit Gorinchem en ik ben gereformeerd, maar Christien is katholiek. In Gorinchem liep alles gewoon door elkaar, maar in Eindhoven was alles strikt gescheiden. Dus als we voor de kerk wilden trouwen, zou ik me moeten bekeren. Dat heb ik wel een paar keer geprobeerd, maar dat lukte niet. Dus we trouwden voor de wet. Jaren later kwam de pastoor langs; hij stelde voor om ons alsnog te trouwen, gewoon in de huiskamer. Maar toen hoefde het voor ons niet meer.” “Nee, dat hebben we toen niet gedaan” beaamt Christien.
Nakomertje
Na hun trouwen werden dochters Conny en Margareth geboren. Toen de jongste een jaar of tien oud was, werd er in Eindhoven een winkelcentrum gebouwd. Christien had wel zin om te gaan werken en zou gaan solliciteren bij de Hema. Maar op een dag voelde ze zich niet zo lekker. Ze besloten om naar de dokter te gaan; het was vast een buikgriepje. De dokter had een heel ander bericht: “U bent in blijde verwachting!” “Nou, daar keken we wel van op natuurlijk. Want onze jongste was al tien! Of we er nog over moesten nadenken, vroeg die dokter. Welnee! Dus toen werd onze Edwin geboren.”
De 65-jarige huwelijksdag wordt gevierd met een feestelijk familieuitstapje. “Dat uitje heb ik samen met mijn dochter georganiseerd en we hebben er zin in” lacht Henk. En Christien is het er roerend mee eens. Je kunt dit artikel ook in de krant lezen.
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.