Ik had al insectenhotels toen ze nog niet hip waren
Een diervriendelijke tuin waar ruimte is voor allerlei beestjes. Die opdracht kreeg de hovenier mee tien jaar geleden. En het is gelukt. Egels, muizen, vogels en slakken scharrelen rond en er hangen zo’n 20 insectenhotels aan de muur. “De gehoornde metselbij kan achteruit in zo’n klein gaatje steken om eitjes te leggen.”
Dat hele proces heeft Marjo van der Marck, natuurliefhebster, namelijk al verschillende keren gevolgd. “Dan zat ik boven te werken, maar dan ging ik toch weer even beneden kijken” lacht ze. “De gehoornde metselbij gaat door zo’n klein gaatje het insectenhotel binnen, legt er wat stuifmeel in, gaat eruit en steekt dan achteruit datzelfde gaatje weer in om een eitje te leggen. Dat hele proces herhaalt zich een paar keer en na een jaar komen de eitjes uit. Het eerste is altijd een mannetje, die wacht dan tot de andere uitkomen. Dat zijn allemaal vrouwtjes en daar springt ie dan meteen bovenop! Prachtig toch!”
Onderhoudsvriendelijk
Als kind moest ze haar ouders helpen in de moestuin en met fruit plukken. “Mijn moeder leerde me dan wel over de vogeltjes en zo maar mijn echte interesse voor de natuur kwam pas later. Ik vind het belangrijk dat alles kan groeien en bloeien en dat begint echt al bij mensen hun voortuin. Natuurlijk snap ik dat er gezinnen zijn die alles betegelen en kunstgras leggen, want dat is lekker makkelijk. Alhoewel, ik weet zeker dat ik minder onderhoud heb aan mijn tuin trouwens. Want ik hoef geen onkruid tussen de tegels weg te halen.”
Twee keer per jaar gaat ze met de snoeischaar aan de gang en een keer per jaar wordt de heg geknipt. “En dat is het. Ik laat al het afgevallen blad liggen, want dat is goed voor de grond en het is lekker vochtig. Daar scharrelt van alles in rond qua beestjes en die kunnen daar dan ook allemaal hun voedsel vinden. Ze hoeven alleen maar voor zichzelf te zorgen en eten is er genoeg, dus ze zijn nooit agressief. Die bijen hier ook niet, want ze leven niet in een gemeenschap die ze moeten verdedigen.”
Geen last van slakken
Vorig jaar logeerde er bij Marjo een egel met kleintjes. Egels eten de slakken die tussen de bladeren op de grond scharrelen. Maar niemand wil toch eigenlijk slakken in de tuin? “Nou, ik heb natuurlijk niet zo’n strakke tuin maar gek genoeg zie ik nooit aangevreten planten.”
10 jaar geleden had ze al insectenhotels, van bamboe; daarna is ze overgegaan op stammetjes en houtblokken waar ze gaatjes in boorde. “De insecten kwamen er meteen op af! En tussen die stammetjes leeft ook van alles, want er kan van alles tussen kruipen. Andere mensen vinden het misschien een rotzooitje, dat ik al dat blad maar laat liggen. Ieder heeft nou eenmaal een andere smaak. Maar ik hoef nooit te wieden. Laatst kwam er een mevrouw mij bedanken dat ik dit allemaal zo in stand houd voor de beestjes, maar ik vind het eigenlijk heel normaal.”
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben. Je kunt dit artikel ook in de krant lezen.