De wieg van Erwin Nyhoff, muzikant, stond in Dalfsen. Hij werd als tweede van vier zoons geboren en noemt zichzelf een echte ‘boerenzoon’, trots op zijn afkomst. Maar nadat hij Elvis op de Duitse TV zag was hij verkocht. Niks varkens, koeien of hooien: muziek! Zingen en rock ’n roll, dat wilde hij gaan doen. Dus toen hij een jaar of 18-19 was vertrok hij naar de grote stad. Zwolle.
“In mijn hoofd zat alleen maar muziek” Erwin Nyhoff
Hij schiet meteen in de lach. “Ja, voor ons was dat destijds de grote stad natuurlijk, zeker in vergelijking met Dalfsen waar het weliswaar mooi is, maar ook wel wat saai.” Begin jaren negentig is hij de frontman van de band The Prodigal Sons. Een serieuze band met eigen materiaal. Ze scoren een enorme radiohit met You still think en staan op grote podia zoals Pinkpop en Lowlands. Ook spelen ze in het voorprogramma van Pearl Jam en Alanis Morissette. Honderden optredens verzorgen ze, maar op een gegeven moment zijn The Prodigal Sons uitgespeeld.
Brylcreem in mijn haar
Jarenlang deed hij van alles en nog wat in de muziek. En toen werd hij uitgenodigd om Elvis te doen in de show Elvis the music. “Dat was natuurlijk geweldig! Elvis heeft mij destijds op het spoor van de muziek gezet en is echt mijn ultieme held. Ik deed Brylcreem in mijn haar, dan leek het zwart. Alles om maar op hem te lijken.”
Maar de show is beslist geen ‘Elvis-imitatie’. Niet qua kleding, en ook niet qua bewegingen. “Mijn bewegingen gaan toch iets minder soepel, maar rollator-blues is het nog steeds niet hoor! En toch merkte ik dat ik op een gegeven moment automatisch op mijn tenen ging staan, dus ik deed onbewust een echte Elvis-move. We spelen nummers uit zijn gehele repertoire, van de jonge tot de ‘oude’ Elvis.”
Hij zocht zelf de muzikanten bij elkaar. “Ik treed op met een tienkoppige band. Een van de gitaristen is Scotty Moore, die heeft echt die ‘fingerpicking style’ die zo bij Elvis paste. Ik zag Dusty Ciggaar aan het werk, samen met Ian Siegal. Hij speelt sierlijk en oogt authentiek Amerikaans. Verder doet toetsenist Len van de Laak mee; hij speelt met Navarone en Dotan.”
Met deze Elvis-show komt een droom uit. “Theater is best riskant, zakelijk gezien. Je moet een hoop investeringen doen en de vraag is altijd of je uiteindelijk wel quitte speelt. Nu loop ik dat risico niet omdat de show door iemand anders wordt geproduceerd.”
Mix van Elvis-songs
Hoe de nummers gekozen zijn? “Ja, ik wilde niet alleen maar de succesnummers doen. Maar die zitten er natuurlijk wel in. Die wil het publiek immers horen. ‘Suspicious minds’ en ‘Blue suede shoes’ om maar eens wat te noemen. Maar er komen net zo goed onbekende pareltjes voorbij; daar hebben we een mooie balans in gevonden. Het zijn allemaal vrij korte nummers, dus we spelen er wel een stuk of 30 denk ik. In ieder geval spelen we twee keer een uur. Je moet ook wel een keer ophouden en dat is mijn probleem een beetje. Want ik speel altijd te lang! Ik kan vlot 3,5 uur achter elkaar spelen. Maar als ik dan Bruce Springsteen zie denk ik ook wel eens: een uur korter was ook mooi geweest Bruce!”
Geen regelrechte Elvis-imitatie
“Klopt” bevestigt Erwin. “We doen wat Elvis deed, maar ik zing natuurlijk als mezelf. Ik heb er een eigen draai aan gegeven. Maar Elvis is duidelijk te herkennen. Ergens heb ik het gevoel dat hij meekijkt over mijn schouder.”
De eerste try-out vond plaats op 30 december en vanaf januari gaan ze het land in voor zo’n 25 optredens. Maar er is kennelijk al zoveel vraag naar dat we nog wel een extra ronde gaan doen.”
Elvis spelen is een droom, maar ook weer een uitdaging. “Ik merk dat ik echt weer aan de bak moet. Elvis was een echte zanger, van zowat opera tot introverte ballads. Dus ik vroeg me af of ik het wel zou kunnen, of het voldoende bij me zou passen. Maar tijdens een akoestische try-out voelde ik meteen weer hoe het me raakte.”
Toekomstdroom
“Tsja, met eigen materiaal een wereldtournee maken. Dat lijkt me echt geweldig. Daar kan ik echt wel over dromen. En zelf een album schrijven en dat dan opnemen in Memphis, dat zou me ook wel wat lijken. Maarre … ik moet ondertussen natuurlijk ook gewoon de kost verdienen hè. Ik ben al blij dat ik van de muziek kan leven en dat ik er zoveel plezier aan beleef.”
De tourdata en kaarten voor het concert zijn hier te vinden.
Dit artikel schreef ik voor Vijftigplusmagazine. Ik schrijf voor de krant, magazines en allerlei organisaties. Ik ben met name goed in interviews afnemen. Verder schrijf ik ook lekker voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.