Community Art is een kunstproject dat mensen in wijken met elkaar verbindt. Na Wilhelminadorp en Naastenbest is nu Leemkuilen aan de beurt. De bewoners zijn nu al enthousiast, terwijl er nog geen kunstwerk te bekennen valt.
“Ze willen zo graag hun verhalen delen met elkaar en de andere inwoners van Best” vertelt Evie Sparidaens. Zij werkt samen met collega Sjoerd Geerts bij Tante Netty, een sociaal projectbureau dat jonge kunstenaars voor dit soort projecten inzet.
“Eigenlijk gaat het bij dit soort projecten niet eens zozeer om het kunstwerk maar veel meer om hetgeen er omheen gebeurt. Doordat wij heel regelmatig de wijk ingaan en bewoners betrekken bij het proces, begint die onderlinge verbinding meteen al te groeien” aldus Evie.
Leemkuilen verdient aandacht
Waarom Leemkuilen? Goedele Wellens, cultuurcoach bij “Tuurlijk: “We zochten naar een wijk die aandacht verdient. Evie vertelde na een fietstocht dat Leemkuilen bij haar was blijven hangen omdat die wijk wel wat kleur kon gebruiken. Stomtoevallig had ik toen net met wethouder Van der Heijden gesproken die Leemkuilen ook noemde.”
Via buurtcoach Bianca den Harink van LEV kwam Evie in de Huiskamer in Leemkuilen terecht, waar onder andere de Actieve Vrouwengroep samenkomt. Ze legde zo contact met de bewoners en hoorde hun verhalen, leerde hun culturen kennen. “Ik verzamel de verhalen en Sjoerd ontwerpt op basis daarvan de kunstwerken.”
Taal niet per se barrière
Omdat de taal soms een barrière vormt, bedachten ze een poster waarmee ze langs de deuren gingen. “Mensen konden op die poster hun keus aangeven door stickers te plakken op icoontjes. Bijvoorbeeld: Wil je meedoen of alleen toeschouwer zijn? Wil je een bankje of liever een kunstwerk? Vrijwel iedereen deed mee.”
Bankje en kunstwerk scoorden even hoog. “We willen een inkijkje geven in Leemkuilen en daarom maken we drie verschillende bankjes in de kleuren van de flats. Elk bankje heeft een luik. En de naam wordt dan Leemse Luikjes.”
Kleine dingen doen het
Er wordt ook nagedacht over een ‘mobiele ontmoetingsplaats’ voor de bewoners. En er komen videoportretten waarin de bewoners hun verhaal vertellen. “De première is in de Huiskamer en de bewoners mogen zelf mensen uitnodigen. Weet je wat me zo raakte? De dingen waar mensen naar op zoek zijn. Een kopje koffiedrinken met iemand, zoiets kleins kan iemand dus al gelukkig maken.”
Ik schrijf voor de krant, magazines en allerlei organisaties. Ik ben gespecialiseerd in het afnemen van interviews. Verder schrijf ik ook lekker voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.
Je kunt dit artikel ook in de krant lezen. Met dank aan Pexels voor de foto.