Bijna 62 jaar gaf hij les. Zo’n 120.000 uur. Hij begon zonder dubbele pedalen en eindigt met achteruitrijcamera’s en navigatiesystemen. Er veranderde van alles in de loop der tijd. Tienduizenden leerlingen leerde hij de fijne kneepjes van het autorijden.

Meteen nadat hij zijn eigen rijbewijs op zak had, ging hij zelf rijles geven. Er waren maar weinig eisen destijds. ,,De handrem moest wel in het midden zitten, anders kon je er niet bij als instructeur”, lacht hij. Dubbele pedalen? Welnee, die kwamen pas later. ,,Dat was wel prettig.”

Doe maar rustig Jan!

Was er wel eens paniek? ,,Ach’’, zegt hij laconiek. ,,Een goeie instructeur voorkomt dat. Mijn bijrijdersspiegeltje stond ingesteld op de ogen van de leerling. Zag ik een schichtige blik, dan zei ik meteen: ,,Doe maar rustig Jan.” De kunst van rijles geven en van goed autorijden is anticiperen. Kijken en conclusies trekken.”

Hij begon destijds in loondienst maar startte al vrij snel zijn eigen rijschool, met een Volkswagen Kever. Het was hard werken. Zestig uur per week was geen uitzondering. ,,Ik reed zo’n 100.000 km per jaar.”

Kijk maar uit met ons Mie!

Als hij vroeger een vrouw ging ophalen, stond haar man in de deur dingen te roepen. Of ik wel goed verzekerd was, want met zo’n vrouw aan het stuur ….. of dat ze niet moest denken dat ze ooit in zijn auto zou mogen rijden. “Kijkt mar uit met ons Mie! Dat riepen ze dan. Zo’n vrouw begon al op achterstand eigenlijk.”

Om de vraag wie de beste bestuurders zijn: mannen of vrouwen, moet hij grinniken. ,,Vrouwen rijden anders, ze willen het preciezer doen terwijl het bij mannen vooral vlug moet.”

Airco voor de examinator

Natuurlijk maakte hij een hoop veranderingen mee in de loop der tijd. ,,De auto’s moesten uitgerust worden met dubbele pedalen, de instructeurs moesten voortaan een rijopleiding volgen voordat ze les mochten gaan geven. Tijdens de examens moesten leerlingen voortaan een stuk ‘zelfstandig’ rijden, dus puur op de navigatie zonder aanwijzingen van de examinator. En o ja: airco in de auto is verplicht, anders is het te warm voor de examinator.”

Wat ook veel veranderd is in de loop der jaren, is de mentaliteit van de weggebruiker. Die is er beslist niet beter op geworden en volgens Verbeek staat of valt de verkeersveiligheid daarmee. Dat je tegenwoordig al met 17 jaar mag lessen snapt hij ook niet. ,,Dan ben je volgens mij echt te jong. Zo’n auto kan echt een dodelijk wapen zijn.”

Alles beter dan op kantoor zitten

Nu hij 80 is, wordt het echt tijd om te stoppen. ,,Als ik al eens een baaldag had, ging ik naar een kantoorgebouw kijken en beeldde ik me in hoe die mensen de hele dag zaten opgesloten. Dan werd ik zo blij van mijn vak dat ik daarna fluitend verder reed.

Dit Premium-artikel staat ook in het Eindhovens Dagblad.

Ik schrijf voor de krant, magazines en allerlei organisaties, altijd op basis van een persoonlijk gesprek of interview waarin ik goed luister en de juiste vragen stel. Zit jij om een goede tekst te springen? Klik hier om contact op te nemen.