12 uur per dag rijden in de hete woestijn: De Mongolrally van Pepijn en Carien uit Best

MONGOLRALLY_2024_233 Wilma Vervoort

In twee maanden tijd reed ‘Team Verloren Voorwerpen’ uit Best in ‘Babs de Suzuki’ van Praag naar Mongolië. Pepijn van Kessel en Carien Scheepens deden tijdens de Mongolrally 19 landen aan, legden bijna 16.000 kilometer af en moesten soms grenswachten omkopen. Heel avontuurlijk, maar voor Carien was het nog niet genoeg: na de rally reisde ze toch nog even verder. Zonder Pepijn, die ging op huis aan.

Twee maanden deden ze over de befaamde rally, waarbij het maar om twee dingen gaat: geld ophalen voor het goede doel en hoe dan ook over de eindstreep komen.” En … hebben jullie dat rijdend voor elkaar gekregen?

De Mongolrally is geen wedstrijd

MONGOLRALLY_2024_556 Wilma Vervoort

,,Zeker! Babs, onze auto, heeft het prima gedaan. We hoefden haar niet over de eindstreep te duwen. Het gaat erom dat je binnenkomt, niet om de snelste tijd. De vriendschap tussen de teams is groot. Er deden er zo’n 50 mee en vanaf Praag reed elk team de eigen zelfgekozen koers. We konden elkaar online volgen en spraken af als we bij elkaar in de buurt waren. De laatste week hebben we ons in Mongolië verzameld en zijn we samen over de eindstreep gereden.”

De reis is voorspoedig verlopen. Er waren geen ongelukken en ze konden Babs technisch goed aan de praat houden. Af en toe moest er wat geld geschoven worden om de grens te mogen passeren, maar ook dat bleef binnen de perken. ,,Er kan van alles fout gaan natuurlijk, maar met gezond verstand kom je ver. Met die houding zijn we aan de reis begonnen en het heeft goed uitgepakt.” Enne … ging het ook goed samen?

We zijn nog steeds vrienden!

,,Wij zijn al acht jaar vrienden en kennen elkaar goed. En we zijn nog steeds vrienden! Maar natuurlijk krijg je wel eens wat discussies als je twee maanden lang dag in dag uit met elkaar op pad bent. Vooral de lange rijdagen, die braken wel eens op. Zo’n 10 tot 12 uur rijden op zo’n hobbelweg in de woestijn, bloedheet buiten en binnen in de auto nog heter. Dan ben je er soms wel klaar mee natuurlijk.”

De mooie contacten met de mensen die ze onderweg tegenkwamen, noemen zowel Carien als Pepijn meer dan geweldig. Carien: ,,Een auto met een Nederlands kenteken valt ontzettend op. En de mensen zijn zo gastvrij! We werden uitgenodigd om te komen eten, te komen slapen, het kon niet op.” Samen haalden ze €4485 op voor de WensAmbulance Brabant. Of we het anderen zou aanraden?

Pepijn denkt even na. ,,Zeker, maar je moet geen luxepaardje zijn. We konden regelmatig niet douchen en we sliepen vaak in een klein tentje naast de auto. Maar als je daartegen kunt, is het een geweldige ervaring.”

Stukje verder reizen

Carien had er na de rally zin nog geen genoeg van. ,,Ik wilde al heel lang gaan reizen en met die rally kwam eigenlijk alles samen. Ik hoefde niet terug te gaan voor een baan, heb geen huurhuis en ik besloot om de vakantie te nemen waar ik altijd al op hoopte. Ik wilde heel graag naar China en daar was ik, na de rally, natuurlijk al dicht in de buurt. Het was een intense ervaring, ik heb er een soort haat/liefdeverhouding mee gekregen. Ik heb er mooie mensen ontmoet, prachtige natuur gezien.”

Carien Scheepens Chinese Muur Mongolrally Wilma Vervoort

Na China wilde ze verder reizen, maar voelde aan alles dat ze even de rust moest opzoeken. Dat deed ze in Laos, waar het voor backpackers heel goed toeven is. ,,Alles gaat daar zo makkelijk! Ik zat in een hostel te overwegen of ik naar India zou gaan. Maar dat is echt heel pittig, zeker in je eentje. Ik ontmoette een paar meiden die het besluit om te gaan al genomen hadden en ik besloot met hen mee te reizen.”

Inmiddels is Carien in het zuiden van India aangekomen, waar het relatief rustig is. ,,Maar die eerste twee weken, toen we in de regio Rajasthan zaten …. Dat was echt heel ingrijpend. Je wordt overal aangesproken, aangestaard, het is er enorm luidruchtig. Hier in het zuiden is het gelukkig een stuk rustiger.”

Behoefte aan vrijheid

Wat reizen met me doet? Ik heb veel behoefte aan vrijheid. Zelf kunnen bepalen wat ik doe, welke route ik ga nemen, dat vind ik heerlijk. Net als het ontmoeten van mensen, zien hoe ze wonen. Ik geniet er enorm van en ja, natuurlijk is er wel eens een dagje dat het een beetje tegenzit. Maar daar leer je ook weer van. Het is heel leerzaam, want je moet alles zelf regelen en uitzoeken. En als je samen met mensen gaat reizen, leer je om samen te werken. Dat vind ik sowieso fijn.”

Vorig jaar stond er in het Eindhovens dagblad nog een artikel over de Mongolrally.

Met dank aan Pepijn en Carien voor de foto’s.

Zoek je een schrijver? Heb je een idee voor een artikel? Ik hoor ’t graag! Klik hier om me te vinden.

 

Leave a Comment