Tisha werkt als blindegeleidehond. Dat levert bazin Ilse veel vrijheid op. ‘Maar thuis ligt ze gewoon op de bank’
Zodra ze haar speciale blindengeleidehondtuig om krijgt is ze in functie. Moeiteloos en onverstoorbaar leidt ze bazin Ilse van A naar B. Zeker wanneer voorbijgangers hen met rust laten. ,,Sinds ik Tisha heb ga ik er veel vaker op uit.”
Ilse Verhagen – Stamps heeft sinds een paar maanden een nieuw hulpmiddel: blindengeleidehond Tisha. ,,Het klinkt natuurlijk een beetje raar, om een hond een hulpmiddel te noemen. Maar zo wordt er door instanties wel naar gekeken. Is zo’n hond een goed hulpmiddel voor deze specifieke slechtziende of blinde persoon? Zo niet, kom je er niet voor in aanmerking.”
Je moet wel geschikt zijn voor een hond
Het is dus niet zomaar een kwestie van een aanvraag indienen en wachten tot er een hond beschikbaar is. Ilse vertelt hoe het wèl werkt. ,,Ik heb contact gezocht met een school voor blindengeleidehonden, DCN. En ook met Koninklijke Visio, een expertisecentrum voor slechtziende en blinde mensen. Pas wanneer beide partijen een akkoord geven, kom je in aanmerking voor een hond.”
DCN schreef ze een brief, waarin ze over zichzelf vertelde en uitlegde waarom ze graag een hond zou willen hebben. Bij Visio ging ze twee weken op training, zodat daar ingeschat zou kunnen worden of ze een geschikte ‘bazin’ zou zijn. ,,Je werkt dan samen met een trainer en een zogenaamde ‘dog-sim’. Dat is een stang met twee handvatten eraan; eentje voor de trainer en eentje voor de slechtziende. De trainer stuurt en duwt je in de goede richting want je moet leren volgen.”
Want daar gaat het om. Kan iemand zich laten leiden door zo’n hond of neemt die persoon toch stiekem zelf de leiding over? ,,Dat is natuurlijk niet de bedoeling, want dan raakt de hond in de war. Je moet wel in staat zijn om zelfstandig buiten te lopen en routes te bepalen, want een hond weet anders niet waar je heen wilt. Hij heeft natuurlijk geen ingebouwd navigatiesysteem. En uiteraard dien je de hond zelf goed te kunnen verzorgen.”
De klik tussen Tisha en Ilse was er snel
Zodra de goedkeuringen zijn gegeven, is het afwachten tot er een hond beschikbaar komt. ,,Tisha kwam eerst gewoon een paar dagen logeren. Dat is om te kijken of er een klik is. Hoe beter de klik, hoe groter het vertrouwen en hoe soepeler de training en samenwerking verloopt. Bij ons was die klik er eigenlijk al vrij snel.”
Dan volgt er nog een extra training voor de hond, specifiek gericht op de situatie van de baas. ,,Misschien heb je een hobby waarbij veel geluid vrijkomt, zoals beeldhouwen. Of misschien doe je wel iets met paarden. Daar speelt de school dan specifiek op in.”
Daarna begint de gezamenlijke training, die twee weken duurt. ,,De eerste dag zaten we samen zo hoog in onze energie dat we keihard door Best heenliepen. De tweede dag was ik ’s middags heel moe. Ik kreeg het advies om het veel rustiger aan te doen. Toen hebben Tisha en ik lekker de hele middag op de bank gezeten en samen geknuffeld. Daarna was er veel meer rust en ging het ook stukken beter. We konden in de eerste week al samen het centrum van Eindhoven in.”
Ilse kan overigens altijd contact zoeken met de school als ze hulp nodig heeft, of vragen. ,,Tisha vond de kermis heel spannend, met al die herrie. Ze durfde op een gegeven moment bijna niet meer naar buiten. Dan legt een trainer me uit hoe ik het het best kan aanpakken. Aan de andere kant van het huis naar buiten gaan, dan is de herrie minder.”
Het is een hond en geen robot
Het vertrouwen in elkaar is inmiddels stevig gegroeid. ,,Ik kan haar loslaten in het bos en de speciale losloopgebieden. Dan gaat ze spelen met andere honden en lekker rondrennen. Ze komt best wel snel als ik haar roep. Vergeet niet, het is gewoon een hond hè, geen robot. Ze vindt een andere hond wel eens leuker dan mij, dan duurt het even wat langer. Maar ze komt altijd en zodra het tuig omgaat weet ze meteen weer: ik ben in functie.”
Het is kennelijk een ‘match made in heaven’. Had ze Tisha al niet veel eerder willen hebben? ,,Nou, je moet er wel naar toe groeien hoor. Het is een beetje vergelijkbaar met naar buiten gaan met de taststok. Zodra mensen je daar mee zien lopen weten ze meteen dat je niet goed ziet of blind bent. Met een blindengeleidehond is dat natuurlijk ook meteen overduidelijk. Daar moet je wel aan toe zijn dus, ook qua gevoel.”
Een vriendin van Ilse had al eerder een geleidehond en toen werd wel duidelijk wat de voordelen waren. ,,Dat trok me over de streep. En het is allemaal waar gebleken. Ik kan met Tisha veel soepeler lopen omdat zij ervoor zorgt dat ik nergens tegenaan loop. Dat geeft vertrouwen. Het is veel relaxter en het kost veel minder energie. Daarom ga ik er nu veel vaker op uit dan vroeger. En het is natuurlijk ook heel gezellig om met een maatje naar buiten te gaan.”
Laat iemand met een blindengeleidehond met rust
Heeft ze nog tips? ,,Op het tuig van Tisha staat Niet Aaien. Maar mensen zijn nieuwsgierig en willen toch van alles weten. Dan aaien ze weliswaar niet, maar stellen ze vragen. Dat is lief bedoeld, maar het haalt ons wel uit onze focus. En dat kan gevaarlijk zijn. Dus het is het beste om iemand met een blindengeleidehond gewoon met rust te laten.”
Verder zou ze een oproep willen doen voor gastgezinnen. „Die zorgen het eerste jaar voor een toekomstige hulphond, een puppy dus. Die gezinnen zijn hard nodig en je doet er ontzettend goed werk mee.” Meer informatie? Kijk op guidedog.nl
Met dank aan Ilse voor de foto. Dit artikel kun je ook in het Eindhovens Dagblad lezen. En hier kun je de podcast luisteren die ik maakte met Ilse en Henrike over hun honden.
🎙📣⌨🎤🎧Blijf op de hoogte van nieuwe blogs, verhalen en podcasts⌨🎤🎧🎙📣⌨🎤🎧🎙
👉 Volg me op Instagram, LinkedIn of Facebook. Of, ook leuk, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief.
👉 Ontdekken wat ik voor je kan betekenen? Klik dan hier en stel je vraag.