Over oppasaanvragen, thuishavens en de kunst van tijd overhouden
Op dit moment zit ik aan tafel in het huis van mijn broer. Geen kat, geen hond en dus heel stil. En … niet als vanzelf 10.000 stappen op een dag. Om dat toch te halen, loop ik met een muziekje in mijn oor een soort doelloos rond door de buurt. Hoeveel heb ik er al?
🏠 Hoe oppashuizen mij weten te vinden – als ik in de media kom
De afgelopen dagen kreeg ik ineens opvallend veel nieuwe oppasaanvragen. Niet toevallig: ik stond weer eens in de krant. Of eigenlijk: op het internet. En dan gebeurt er iets geks.
Mensen hangen gelijk aan de telefoon of sturen me een mail. ,,Goh, als we DAT eerder geweten hadden!” =>> Een oppasaanvraag voor twee Berner Sennenhonden: DE HEMEL! 😇
Of vragen van mensen die zelf ook wel zouden willen leven zoals ik en tips willen want ,,Jij hebt echt een ideaal leven!” Daar moet ik nog eens goed mee praten want ook mijn leven is natuurlijk niet ideaal 🫣🤔🙈.
Heel soms raken mensen een beetje geïrriteerd als ze horen dat ik niet beschikbaar ben voor hun oppasaanvraag: ,,Ja, je wilt toch een dak boven je hoofd?? Hoezo kun je dan niet?” Wat denken jullie, zou ik daar ooit heengaan als ik een keer wel tijd heb?
Het is bijzonder hoeveel mensen me benaderen. Niet alleen vanwege een huis of een dier om op te passen, maar ook voor een oprechte uitnodiging. Ze denken met me mee, willen me iets gunnen. Dat heb ik wel ontdekt, de afgelopen zes jaar. Er zijn heel veel lieve mensen.
⏳ Drukte, afspraken, agenda’s… en ikzelf ergens tussenin
Dat gezegd hebbende, ik moet toch opletten. Want anders loopt mijn agenda sneller vol dan mijn hoofd kan bijhouden. Terwijl ik juist koos voor deze levensstijl om ruimte te voelen. Vrijheid is mooi, maar ik moet hem wel blijven bewaken. Zorgen dat ik af en toe een intermezzo heb om te voorkomen dat ik ’s morgens wakker word en niet weet waar ik ben.
🛋 Het huis van mijn broer – de plek waar ik gek genoeg bijna nooit kom
Ik heb sinds een poosje een plek waar ik altijd terechtkan: het huis van mijn broer. Iedereen neemt aan dat ik daar het grootste deel van de tijd verblijf. Maar niets is minder waar. En het zou toch zo makkelijk zijn als ik dat wel zou doen.
Maar ja, ik ben niet zo van makkelijk. Hoewel ik me hierover zelf ook wel verbaasde. Dus ik vroeg het aan ChatGPT: waarom ben ik zo weinig in het huis van mijn broer? En dit kreeg ik als antwoord:
- Is het omdat je dan “stilstaat”?
- Voel je je daar een logé of een zus?
- Ligt er te veel “gewone tijd” in dat huis?
JA op alle drie! Het huis van mijn broer voelt als een bestemming en dan ga ik ineens nadenken over meubels, schilderijen en serviesgoed. Terwijl me dat normaal nooit interesseert.
Maar, eerlijk is braaf. Het geeft ook wel rust, want ik kan nu tussen oppasadressen door mijn koffer opnieuw gaan inpakken. Mijn kleding, schoenen en handtassen staan niet langer in de berging, maar in zijn huis. En dat is goud waard.
Heb jij een plek waar je altijd terechtkunt maar zelden heengaat?
🎙📣⌨🎤🎧🎙Blijf op de hoogte van nieuwe blogs, verhalen en podcasts 📣⌨🎤🎧🎙📣
👉 Volg me op Instagram, LinkedIn of Facebook. Of, ook leuk, schrijf je in voor mijn nieuwsbrief.
👉 Ontdekken wat ik voor je kan betekenen? Klik dan hier en stel je vraag.