Halverwege 2019 gaf ik na jarenlang gezwoeg eindelijk toe dat dat zogenaamde ‘normale’ leven met al die fijne zekerheden voor mij totaal niet meer werkte.
Sinds ik als Menopause Magician bekend begin te raken krijg ik steeds meer post. Of is dat een ouderwetse uitdrukking 😂? In elk geval word ik steeds vaker door allerlei vrouwen geattendeerd op “dingen” over de overgang: boeken die geschreven zijn door bekende Nederlandse vrouwen, toneelstukken, columns, noem het maar op.
Overgang is HOT
De overgang is “hot” en dus niet alleen vanwege de opvliegers. Hopelijk leidt dit tot meer inzicht in de symptomen dan er nu is. Want daar schort het aan. Niet alleen bij de vrouwen zelf maar zelfs bij medische professionals waar we naar toe gaan op het moment dat we om advies vragen.
Arbodienst voor vrouwen
Goed nieuws! Er is inmiddels een arbodienst voor vrouwen die onder andere gespecialiseerd is in leeftijdsgerelateerde klachten. Het komt nogal eens voor dat een vrouw met overgangsklachten het “burnout-etiket” opgeplakt krijgt. Sommige vrouwen zitten daardoor veel te lang thuis en krijgen bovendien niet de juiste behandeling.
Ik ben altijd een sterk voorstander om ervaringsdeskundigen aan het woord te laten en heb onlangs een flink aantal vrouwen gevraagd naar hun ervaringen, tips en tricks. Let op: ik ken al die vrouwen persoonlijk en heb ze ook op die manier (individueel) benaderd. Ook vertelde ik ze dat ik anonimiteit garandeerde. Toch kreeg ik van een groot deel van hen totaal geen sjoege.
Dat zette me weer aan het denken: zit er nou echt een taboe op of vinden ze gewoon dat het me geen zak aangaat? Hmm. Gelukkig bleven er genoeg over die wel over de brug kwamen. Ik kreeg een schat aan informatie die ik (schat ik zo in) in twee delen aan jullie ga uitserveren. Vandaag deel 3, huh? Eerder schreef ik al twee andere verhalen in deze EHBO-serie: EHBO Eerste Hulp Bij Overgang en EHBO Eerste Hulp Bij Overgang deel 2
Onbekendheid met symptomen
Toen ik net in de overgang terechtkwam zat ik me suf te Googlen om te kijken wat het allemaal inhield en vooral: wat ik ertegen kon doen. Het was kommer en kwel wat ik las en al gauw had ik er geen zin meer in. Niet in dat ge-Google en al helemaal niet meer in die overgang zelf. Ik begreep dat ik er zelfs aan zou kunnen overlijden. Terwijl ik er, als ik verhalen van andere vrouwen hoor, toch echt genadig vanaf ben gekomen.
Vaak hoor ik dat vrouwen niet echt een idee hebben wat er allemaal bij die overgang komt kijken. Ja, opvliegers, die verwacht en “kent” iedereen. Niet in het laatst door de melige grappen die erover gemaakt worden. Zelf had ik de mazzel dat mijn opvliegers “van binnen” zaten. Ik stond voor mijn gevoel compleet in de fik maar aan de buitenkant zag je er niks van. Ik heb het gecheckt voor de spiegel.
Vriendin C was daar minder gelukkig in. Zij kreeg tijdens een gesprek met haar baas een knalrood hoofd waarop hij vroeg of ze soms niet goed werd. “Nee, gewoon een opvliegertje!” zei zij achteloos, maar zo gewoon vond hij het dan weer niet.
Stuk voor stuk gaven “mijn” vrouwen aan dat ze een hoop klachten hadden (gehad) die ze in eerste instantie totaal niet aan de overgang hadden geweten: lusteloosheid, moeite met focussen en concentreren en neerslachtigheid. Sommigen voelden zich ronduit depressief en hadden geen idee dat het door hun opspelende hormonen werd veroorzaakt.
Tijd voor jezelf
“Alle ballen in de lucht houden, dat kan ik gewoon niet meer” verzucht vriendin H. “Me daarbij neerleggen helpt misschien nog wel het beste.” Het latje iets minder hoog leggen, jezelf meer tijd gunnen om klussen af te maken, dat helpt daadwerkelijk en zorgt voor stukken minder frustratie. Ieder todo-lijstje is sowieso altijd te optimistisch, vind ik. Vooral die van mezelf.
Verder met vriendin H. Haar stemmingswisselingen vond ze het meest vervelend. Het ene moment vrolijk, het volgende moment somber. “Ook voor de rest van het gezin niet makkelijk” lacht ze; haar kinderen vinden haar minder stabiel dan vroeger.
Maar ze ging niet bij de pakken neerzitten en bezocht een overgangsconsulent. Die schreef haar allerlei supplementen voor om te zorgen dat de broodnodige mineralen en vitamines op peil zouden blijven. “Keimisselijk” werd ze ervan maar volgens de consulent hoorde dat erbij. “Even doorbijten! zei ze tegen me. Nou, dacht het niet!” Aan strijdbaarheid heeft H. gelukkig zo te lezen nog niks ingeleverd 😊 En o ja, en ze moest vooral ook meer gaan bewegen. “Alsof ik daar tijd voor heb! Opgroeiende kinderen, (schoon)ouders die steeds meer hulp nodig hebben, een eigen bedrijf en een huishouden. En twee honden, maar die geven je altijd ongecompliceerde liefde dus dat is juist een heel groot voordeel!”
Tijd voor jezelf
Niks zo belangrijk als dat, of je nou in de overgang bent of niet. Maar ook altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Ik weet er alles van. Holde van hot naar haar en weer terug en vriendin Jeanne merkte dan bewonderend op “.. dat ik zoveel energie had!” Dat had ik helemaal niet, ik was kaputt! Maar het moest AF! Jeanne nam, noodgedwongen vanwege haar gezondheid, regelmatig rust en ging zelfs tijdens mijn bruiloft tussen de middag een dutje doen. Groot gelijk. Luisteren naar je lichaam is belangrijk volgens haar (en velen anderen) en dat doen we natuurlijk veel te weinig.
Maar zeker bij overgangsklachten is een tandje minder toch wel aan te bevelen. Er gebeurt van alles in je lijf, niet alleen fysiek maar ook mentaal, en door blijven jakkeren maakt de boel er niet beter op. Meebewegen is beter dan tegenpruttelen.
Strijken bij middernacht
Vriendin M. maakte van de nood een deugd. Ze sliep ’s nachts slecht en lag zich groen en geel te ergeren aan haar snurkende echtgenoot. “Ik gunde het hem van harte hoor” zegt ze verontschuldigend “maar tegelijkertijd kon ik hem wel wat doen! Hij lag daar maar te ronken en ik deed geen oog dicht. Toen ben ik maar ’s nachts gaan strijken. Leverde het in ieder geval toch nog iéts op!” Ik zie haar helemaal staan: in zo’n kamertje met een stomend strijkijzer in volstrekte stilte. Best wel mindful misschien?
Slecht slapen wordt door vrijwel alle vrouwen die ik heb ondervraagd genoemd als groot nadeel. Vaak veroorzaakt door opvliegers maar ook zonder opvliegers wordt er niet ongestoord meer doorgeslapen. En vrijwel altijd wordt dan in een moeite door die slapende echtgenoot genoemd. Die dan vaak ook nog eens beledigd reageert wanneer je besluit naar de logeerkamer of de bank te verkassen. “Want dat is ongezellig!” Nou, gezellig tegen manlief aanliggen is vaak sowieso moeilijk vol te houden, want de meesten van ons hebben het al heet genoeg.
Er worden handdoeken in bedden gelegd en ’s nachts vervangen omdat er gezweet wordt als otters, benen uit bed gehangen met de voeten op de koude vloerbedekking en ramen wagenwijd opengezet ook al vriest het dat het kraakt. Mijn zus slaapt onder een dun dekbedje (meer een lakentje) en haar man ligt op een elektrische deken onder een dubbel dekbed en (soms dan toch) met een thermische onderbroek aan.
Ik? Nergens last van!
Dat stelden zo’n 20% van de vrouwen die ik naar hun ervaringen vroeg. Sterker nog: ze voelden zich zelfverzekerder en beter in hun vel zitten dan ooit. Nooit meer ongesteld en geen zorgen meer over zwanger raken, wat wil je nog meer! “Ik blijf gewoon mijn leuke zelf en voel me beter dan ooit!” beweert M. Het is haar ook echt aan te zien!
Tips en tricks
Een paar tips en tricks van ervaringsdeskundigen, naast de gewone adviezen om geen wijn, koffie en suiker te eten. Ja hee! DIE is gek!
Ga bewegen
Ook al heb je een broertje dood aan sporten en krijg je al de kriebels wanneer je alleen maar aan yoga dènkt (zoals ik). Wandelen, fietsen, gewone huis-tuin-en-keukenmanieren zijn al stukken beter dan niks doen.
Meten, inventariseren en noteren
Mijn zus meet alles. Ook de tijd die een opvlieger duurt. “Dan weet je waar je aan toe bent” stelt ze. Die van haar duurden 1,5 minuut en ze had er zo’n 5 per uur. “Ik keek op de klok en zei tegen mezelf: rustig doorademen, het duurt nog maar 50 seconden. Vooral niet gaan rondspringen!”
Er is zeker van alles voor te zeggen om het een en ander bij te houden zodat je gaandeweg patronen kunt gaan herkennen. Hoelang duurt inderdaad jouw gemiddelde opvlieger? Hoe vaak krijg je ze per dag en is er een “favoriet” tijdstip? Steken ze de kop op tijdens stress of na die zak drop die je ongemerkt naar binnen hebt gewerkt? Een overgangsdagboek waarin je langzaam maar zeker een schat aan informatie opbouwt. Ik denk dat dat positief uitwerkt omdat je het gevoel krijgt dat je steeds minder overrompeld wordt.
Hulpmiddelen:
- Rhodiola Rosea (werkt goed tegen stemmingswisselingen)
- Magnesiumtauraat (tegen rusteloze benen)
Volgende keer
Schrijf ik over haaruitval, handdoeken en veranderende seks. En in de tussentijd: als je je verhaal kwijt wilt, vragen wilt stellen of een goeie tip hebt: neem vooral contact met me op. Ik kom zeker bij je terug en garandeer je anonimiteit.
Ik schrijf voor de krant, voor mezelf en, als je dat wilt, ook voor jou. Al die verhalen die door jouw hoofd dwarrelen … zo opgeschreven dat je jezelf er precies in herkent. Ja! Zo bedoelde je het! Weten hoe dat werkt? Klik hier om contact met me op te nemen. Dan kunnen we het erover hebben.
